Βίκυ Τσιμπιρλή

Η άλλη πλευρά της μπανάνας…

Χίλιοι μύριοι είν΄ οι λόγοι,

που μετράς στο κομπολόγι,

για να σιχαθείς τον κόσμο,

βράχο ασήκωτο στον ώμο!

Ποια βουνοκορφή να πιάσεις,

την καλύβα σου να φτιάσεις,

να μη βλέπεις, να μην ξέρεις,

μην ακούς… μην υποφέρεις!

Μη σε φτάνει η αμαρτία,

κι η πηχτή η δυσοσμία,

μην τραβάς και τα μαλλιά σου,

μη ματώνει κι η καρδιά σου!

Μη σε φτάνουνε κι οι “τέχνες”,

κι οι βλαμμένοι “καλλιτέχνες”,

που τους σκάν΄ τα εκατομμύρια,

της Αυλής τα μεγαθήρια!

Τί κι αν άνθρωποι πεινάνε,

και δεν έχουν τί να φάνε,

τί κι αν το νερό ποθούνε,

μα δεν ξέρουν πού να βρούνε…

Τί κι αν το ψωμί δεν φτάνει,

τα παιδιά τους να γλυκάνει,

ρούχα αν έχουν να ντυθούνε,

τον χιονιά να υποδεχτούνε!

Άλλοι τρώνε παντεσπάνι,

κι αυτό πάλι δεν τους φτάνει,

στην μπανάνα είν΄ η ουσία,

κι η μεγάλη σημασία!

Την πληρώνουν με δουκάτα

και φλουριά κωνσταντινάτα,

το τσουβάλι δεν αδειάζει,

πάλι μάλαμα τους βγάζει…

Δεν φοβούνται μην πεινάσουν,

ή τα φρούτα τους μη χάσουν,

έχει απ΄όλα ο μπαξές τους,

κι ο εμπορικός γκισές τους…

Κοινωνία σάπια βάρκα,

λίγα σ΄ απομένουν μπάρκα,

θα χαθείς και θα βουλιάξεις ,

πριν το “ες-ο- ες” φωνάξεις…

Σου αξίζει το ναυάγιο,

μα! τον κάθε μου τον Άγιο,

άρρωστη είσαι, κι είν΄ αλήθεια,

μολυσματική κι ηλίθια…

Άχρηστα και τα στολίδια,

των γιορτών τα μπιχλιμπίδια,

η Αγάπη ένας κόμπος,

διακοσμητικός σαν φιόγκος…

Βίκυ Τσιμπιρλή