Η αιώνια νεότητα ενός καθαρού νοός

Η πρόταση μοιάζει σαν παρήχηση του γράμματος Ν, το οποίο κυριαρχεί σε όλες τις λέξεις εκτός από μία όπου υπάρχει το άλλο σπουδαίο γράμμα το Ρ.

Η παρουσία αυτού του γράμματος σε όλες αυτές τις λέξεις που αφορούν την πνευματική υγιή ύπαρξη του ανθρώπινου όντος μέσα στον χρόνο, δεν είναι βέβαια καθόλου τυχαία, εφ’ όσον η προσφορά του γράμματος Ν ενεργεί σαν τονωτική ένεση στον εγκέφαλο. Η λέξη «τόνος» στην προκειμένη περίπτωση έχει επίσης τεράστια σημασία. Για τους στωϊκούς υπήρχαν δύο τόνοι στην ανθρώπινη φύση: Ο ένας προς τα έξω ως ποσότητα και ως ποιότητα και ο άλλος προς τα έσω ως ουσία. Αυτό το καταλαβαίνουμε όταν λέμε π.χ. σε κάποιον να χαμηλώσει τον τόνο της φωνής του ή κάποιου άλλου ήχου γιατί προφανώς μας ενοχλεί, διαταράσσει την γαλήνη μας και την ηρεμία μας. Αυτός είναι ο εξερχόμενος τόνος που η ποιότητα και η ποσότητά του οφείλουν να είναι αυτές που ωφελούν και δεν βλάπτουν το νευρικό μας σύστημα.

Όσον αφορά τον εισερχόμενο τόνο, ο οποίος κατά τους στωϊκούς εισέρχεται ως ουσία αυτόν είναι ίσως πιο δύσκολο να τον αντιληφθούμε και ο λόγος είναι ότι έχουμε αποβάλει την συνήθεια να ασχολούμεθα με τέτοιες «λεπτομέρειες» στις οποίες η αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία έδινε τεράστια σημασία.

Νομίζω ότι έχει να κάνει με τον τίτλο αυτού του πονήματος. Ο νους μας για να διατηρείται νέος πρέπει να είναι πάντα καθαρός και να τονώνεται από αυτή την ουσία. Ποια είναι αυτή η ουσία και που θα την βρει; Όχι βέβαια στο διαδίκτυο και η τεχνητή νοημοσύνη μάλλον θα ρίξει την ταφόπλακα στην αναζήτησή της που άλλωστε κανέναν δεν απασχολεί πλέον.

Αν ενδιαφερόμαστε γιαυτήν την ουσία, όμως, δηλαδή αν ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την υγεία και νεότητα του μυαλού μας χωρίς να καταφεύγουμε σε διάφορες ψευδαισθήσεις, η λύση είναι στον διαλογισμό, την προσευχή, την επαφή με τη φύση, την καταβύθιση στον εαυτό μας και την εξέτασή του, την μελέτη των σοφών μας προγόνων και πολλών άλλων που ο καθένας μας μπορεί να ανακαλύψει μόνος του.

Η σημασία έγκειται στο να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν ζούμε μόνο ως διαχειριστές μια καθημερινότητα αλλά κυρίως ως κάτοχοι μια ουσίας αιώνιας, που είναι ο νους και η ψυχή μας. Εκεί πρέπει να βρίσκεται ο προσανατολισμός μας.

Ακόμα και οι φυσικές επιστήμες έχουν αναγνωρίσει δυνάμεις που δεν υπακούν στους γνωστούς φυσικούς νόμους. Ήδη οι αρχαίοι είχαν θεμελιώσει την αστρονομία, την μουσική, τη γεωμετρία, τα μαθηματικά ως επιστήμες που είχαν σχέση με το Άπειρο και που η μελέτης τους οδηγούσε τον άνθρωπο ως πρόσωπο απέναντι και μέσα στην αιωνιότητα.

Μπροστά σε αυτά η τεχνητή νοημοσύνη φαντάζει  σαν κακόγουστο αστείο. Δε νομίζετε;

Βαρβάρα Τσιάλτα