Η ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΡΑΗ
ΝΤΕ ΓΚΡΕΣ ΚΑΙ ΝΤΕ ΛΑ ΦΑΒΑ…
ΣΤΟ ΤΣΑΓΑΚΙ APRES MIDI
ΣΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΑΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΣΑΛΟΝΙ…
Είχαν καιρό να μαζευτούν οι φιλενάδες στο σαλονάκι της θείας Κυριακούλας Πικραγγουριά…
Λίγο ο κορονοϊός, λίγο οι φοβίες της τρίτης ηλικίας για την πανδημία και τις ιώσεις και οι δραστηριότητες των κυριών μας, είχαν περιοριστεί.
Η θεία Κυριακούλα Πικραγγουριά μισή Μανιάτισσα και μισή νησιωτοπούλα, έκανε την αρχή ανοίγοντας το σπίτι της, για τα καθιερωμένα από παλιά, τσαγάκια της Τετάρτης…
Πρώτη κατέφθασε η Μαρίκα, κρατώντας το δίσκο με τη νηστήσιμη μηλόπιτα στα χέρια, τόσο επιτυχημένη και μυρωδάτη όπως πάντα. Η Κατίνα, η μόνη, που οδηγούσε ακόμα, έφερε μαζί της την Ευστρατία και την Κούλα, από την περιοχή του Παπάγου και η Δωροθέα, ήρθε με τον ηλεκτρικό από την Κηφισιά. Όλες με καλούδια στα χέρια και πολλή αγάπη. Βλέπετε όταν η φιλία, κρατά τόσες δεκαετίες, η αγάπη μεταξύ των προσώπων, αναθερμαίνεται συνεχώς.
Αλλά και η Κυριακούλα, δεν υστερούσε σε ετοιμασία και είχε ήδη προνοήσει για τα κεράσματα, ακόμα και για τα μανιάτικα λαλάγγια της…
«Βασιλικό τραπέζι μας έστρωσες Κυριακούλα…», παρατήρησε η Ευστρατία, χήρα στρατηγού, ενώπιον των λοιπών κυριών, που έγνεψαν καταφατικά πάνω από τις στολισμένες πιατέλες…
Έλαμπε το σαλόνι της Κυριακούλα, με τις δαντέλες των Βρυξελλών στα τραπεζάκια, τους αντραντέδες σε τιμητική, τα αριστουργήματα από κοπανέλι στους δίσκους και τα ασημένια κουταλάκια της προίκας της σε πρώτη γραμμή… Κειμήλια πολλών δεκαετιών, από εποχές, που η ποιότητα υπερίσχυε διαχρονικά, νικώντας τις σημερινές «αυγόκασες», του έτοιμου επίπλου, από πεπιεσμένα χαρτιά και τα κινέζικα σερβίτσια…
Γρήγορα η συζήτηση στράφηκε στην επικαιρότητα και στην εργαλειοποίηση από το πολιτικό σύστημα, των ατυχημάτων, που συμβαίνουν εξ αιτίας παραλείψεων και ανευθυνότητας, επί σειράν δεκαετιών φθοράς, από όλες τις κυβερνήσεις. Οπαδοί των παλαιών νοικοκυραίων, οι ώριμες κυρίες, που σπούδασαν σε σχολεία με ελληνική παιδεία και έλαβαν αληθινή μόρφωση, είχαν εργαστεί αξιοκρατικά με πτυχία, που απέκτησαν με σκληρή δουλειά, έκριναν με αυστηρότητα το πολιτικό ρουσφετολογικό καθεστώς, που διόρισε ασύδοτα και κατασπατάλησε ασύστολα τους φόρους μας, προκειμένου να αυτοαναπαράγεται και να επιβιώσει.
Καυτηρίασαν τον νεποτισμό και την παντελή έλλειψη αρισταρχίας. Την υποκρισία, όσων τα έβαλαν με την ιστορία της Ελλάδας, την οποία επιθυμούν να αναπροσαρμόσουν στα μέτρα τους… Το αριστερογενούς προέλευσης επώνυμο Γκλύξμπουργκ, που κάθισαν στο σβέρκο σε ιστορικά πρόσωπα Ελλήνων βασιλέων, πολλοί ανιστόρητοι, που αν έκαναν DNA, ίσως να ευρίσκοντο προ εκπλήξεων μπρος τη δική τους καταγωγή…
Δυστυχώς, είναι γεγονός, ότι το κόμπλεξ κατωτερότητας, όσων θεωρούν ότι απειλούνται από απογόνους βασιλικών οίκων της Ευρώπης και του τέως βασιλικού Οίκου της Ελλάδος, οδηγεί σε κωμικοτραγικές αντιπαραθέσεις και καταστάσεις, που μόνο γέλωτα μπορεί να προκαλούν…
Η Ευστρατία, περισσότερο πνευματώδης και φημισμένη για το χιούμορ της, δεν παρέλειψε να σχολιάσει δηκτικά την εμμονή ορισμένων, να αποκαλούν τον πρίγκηπα Παύλο, αποκλειστικά ως «Παύλο ντε Γκρες» και μάλιστα να παρεξηγούνται όταν κάποιοι εξακολουθούν να αποκαλούν, κάποιον, που γεννήθηκε κάτω από το τότε στέμμα της Ελλάδος, ως «ντε Γκρες», λησμονώντας ότι ο τίτλος παραμένει αν μη τουλάχιστον διότι, εξακολουθεί να έχει τον τίτλο του πρίγκηπα της Δανίας, από την μητέρα του βασίλισσα Άννα Μαρία κόρη βασιλέως της Δανίας.
Είναι τουλάχιστον μικροψυχία, ντροπή και απρέπεια, από όλο αυτόν τον πολιτικό κόσμο, που κατέστρεψε την Ελλάδα, νεότευκτοι «πρίγκηπες» του νεποτισμού, να καταφέρονται εναντίον πριγκήπων, που στο οικογενειακό τους δένδρο, παρελαύνουν βασιλικά -ναι βασιλικότατα- ονόματα οίκων από όλη την Ευρώπη, που φθάνουν έως και το δικό μας Βυζάντιο και, που οι πρόγονοί τους μεγάλωσαν – ΝΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ την Ελλάδα και το ΠΛΗΡΩΣΑΝ – ΝΑΙ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΑΝ πολύ ακριβά…
Οι «Γκλύξμπουργκ», «ντε Γκρες», ή όπως αλλιώς θέλουν να τους αποκαλούν όλοι αυτοί, που αισθάνονται μειονεκτικά, απέναντι στην ανωνυμία του δικού τους παρελθόντος, δεν χάνουν ούτε την ιστορική πορεία των οικογενειών τους, ούτε την επιφάνεια, που προέρχεται από αυτήν, όταν κάποιοι θεωρούν ότι, η Δημοκρατία της Ελλάδος, «απειλείται» από την παρουσία τους, διότι αυτό είναι απολύτως άτοπο. Εξίσου απαράδεκτο, είναι το γεγονός, ότι «θίγονται» τα δημοκρατικά τους αισθήματα, όταν αποκαλούνται με τους οικογενειακούς τίτλους, κάτω από τους οποίους γεννήθηκαν και ανατράφηκαν. Και αυτοί οι άνθρωποι, οι πρώην εστεμμένοι, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εποχές, της γκιλοτίνας, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί κι ας μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι πολλοί θιασώτες της, όπως ο Ροβεσπιέρος δοκίμασαν κι εκείνοι τη γλύκα της, αφού αιματοκύλισαν τον τόπο τους εκτελώντας κάθε ίχνος της εκεί, αριστοκρατίας.
Αν και εφόσον, θεωρούμε ότι η Ελληνική Δημοκρατία, είναι σταθερή, ισχυρή και επιτυχημένη, με γερά θεμέλια, τότε, δεν μπορεί να αφαιρούμε θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, από την τέως βασιλική οικογένεια της Ελλάδος.
Κοντολογίς, όπως επισήμαναν οι ηλικιωμένες κυρίες και η Κυριακούλα συμφώνησε, Έλληνας δεν γεννιέσαι, αλλά και γίνεσαι εφόσον Έλληνας αισθάνεσαι. Ας μην λησμονούμε τις θυσίες, των φιλελλήνων, που έπεσαν για την πατρίδα μας, το ’21. Δεν μπορείς να στερείς την Ελληνική ιθαγένεια, από τους απογόνους του Γεωργίου του Α, που έφερε την Ελλάδα στα σημερινά της σύνορα και το πλήρωσε με τη ζωή του. Δεν μπορείς να αρνείσαι την ιστορία, που έγραψε ότι όποιος ξένος ήρθε στην Ελλάδα και κυβέρνησε, την ερωτεύτηκε. Αν ο λαός αυτός μάθαινε απρόσκοπτα την ιστορία του, θα γνώριζε ότι και ο Όθων, που ζήτησε και ετάφη με τη φουστανέλα του, εκδιώχθηκε ουσιαστικά από τις μεγάλες δυνάμεις, όταν έστειλε εκπαιδευμένους στρατιωτικούς, να υποκινήσουν επαναστάσεις στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία για να μεγαλώσει την Ελλάδα…
Αντικαταστάθηκε από τον –υποτίθεται- ηπιότερο Γεώργιο τον Α’, που και ο ίδιος και η σύζυγος του, Βασίλισσα Όλγα, Μεγάλη Δούκισσα Όλγα Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας, είχαν ρίζες στη βυζαντινή αριστοκρατία και λάτρεψαν την Ελλάδα εμπράκτως, οδηγώντας το στρατό μας ως τη Θεσσαλονίκη κατά τους νικηφόρους Βαλκανικούς πολέμους. Ο Γεώργιος Α’, κατά την προσφιλή παράδοση των εχθρών της Ελλάδας, «όλως τυχαίως και συμπτωματικώς», δολοφονήθηκε στην Θεσσαλονίκη, δίχως να προλάβει να χαρεί το θρίαμβο του στρατού μας.
Μα τι συμπτώσεις είναι αυτές…, αναστέναξε η Κυριακούλα…
Είναι αλήθεια, ότι όποιος αγαπά αυτόν τον τόπο, το πληρώνει με τη ζωή του, τις περισσότερες φορές. Αυτό διαπίστωσαν στη συζήτηση τους οι κυρίες μας, δέσποινες μιας άλλης εποχής, σε αντίθεση με κάτι θλιβερά γαμπρίζοντα γραΐδια, που παριστάνουν ηγερίες και ηγέτες επιπέδου καφενείων και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι, οι κυβερνήσεις, δεν πρέπει να κρίνονται από το πολίτευμα, αλλά από το έργο τους. Τα δυστυχήματα των Τεμπών, η τραγωδία στο Μάτι και όχι μόνο, τα ατυχήματα εξ αιτίας του παραμελημένου οδικού δικτύου, οι απαρχαιωμένες δημόσιες υπηρεσίες προς τον πολίτη, των οποίων η διαφθορά πολλές φορές δυστυχώς συνυπάρχει, αποτελούν μόνιμες πληγές του τόπου.
Ο ραγιαδισμός, συμπλήρωσε η Ευστρατία, ουδέποτε εξέλιπε από την Ελλάδα, αλλά μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν συνεχώς. Ο νεοέλληνας, έμαθε να κάθεται, να συλλέγει κενά πτυχία, να σιτίζεται από το δημόσιο χρήμα και να διώχνει άξιους και ικανούς έξω από τη χώρα…
Κατά τα άλλα, συνέχισε η πνευματώδης κυρία, όλοι οι απανταχού ευγενείς «Ντε λα Φάβα», φοβούνται τους ακομπλεξάριστους πρίγκηπες του τέως βασιλείου της Ελλάδας και νυν πρίγκηπες της Δανίας, μήπως και σε καμία μάζωξη, τους αποκαλέσουν με τους τίτλους, με τους οποίους αποκαλούνται σε ολόκληρο τον κόσμο και την Ευρώπη…
«Ντε λα Φάβα, δε λές τίποτα…», συμπλήρωσε η Κυριακούλα Πικραγγουριά, κρυφογελώντας κάτω από τα θαμπωμένα γυαλάκια της, αφού έκλαψε μέχρι δακρύων από την εύστοχη παρατήρηση της Ευστρατίας….
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά τα όσπρια είναι δύσπεπτα, προκαλούν μετεωρισμό και δυσώδη αέρια, που θολώνουν το μυαλό, ιδιαίτερα όταν εκλύονται κάτω από σκεπάσματα και λοιπά συγκαλύμματα…
Την Κυριακούλα διέκοψε η Μαρίκα, προσφέροντας στην ομήγυρη κομμάτια από τη μηλόπιτά της, συνταγή της γιαγιάς της της Σμυρνιάς. Είναι αλήθεια, ότι η Μαρίκα, που η καταγωγή της είχε προσδώσει ταλέντο και τρόπους, από την εξαιρετική βυζαντινή διπλωματία, γνώριζε καλά, ότι πολλές φορές είναι προτιμότερα να καταπίνεις μηλόπιτα, ακόμα και φάβα, παρά να μιλάς για τόσο ευαίσθητα θέματα….
Τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει, πόσο σημαντικό είναι να προχωράμε ενωμένοι και δυνατοί, σκέφτηκε η Κυριακούλα, προσφέροντας το χαλβά της, που της θύμιζε κάτι από ελληνική πολιτική σταθερότητα χωρίς κανελλογαρύφαλλα…
(Εκ της συγγραφέως του άρθρου, τονίζεται ότι, ουδόλως διακατέχεται από φιλοβασιλικά αισθήματα, ει μη μόνον, σκωπτική διάθεση έναντι ενός ανεπίτρεπτου λαϊκισμού, που στρέφεται εναντίον της τέως βασιλικής οικογένειας, με μικροπρέπεια και αισθήματα ισοπέδωσης, που διαγράφουν ενδόμυχο φόβο και αίσθημα κατωτερότητας έναντι των. Ακόμα φοβάστε τον Κωνσταντίνο Β’ και «παίζετε με ονόματα και τίτλους των παιδιών του;»; Γιατί; Μήπως διότι ουδόλως ευθύνεται για την κατάντια της σημερινής Ελλάδας, δεν την έβαλε στα μνημόνια, δεν άφησε τη σημαία στον αέρα, δε χρεωκόπησε τη χώρα και άλλα πολλά; Αυτό είναι το ερώτημα, που πρέπει να απαντηθεί…).
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός