Η Εκκλησία έχασε την ευκαιρία

Άρθρο του Γεωργίου Τρανταλίδη – Δικηγόρου

Δυστυχώς για πολλοστή φορά και αυτό το Πάσχα υπήρξε η κοινή διαπίστωση πως το εκκλησίασμα (με μέσο όρο ηλικίας 80 ετών) είναι ακατήχητο και απλά, σωματικά, είναι παρόν στην Εκκλησία χωρίς καμμία συμμετοχή στο Πάθος και την Ανάσταση.

Η κατάνυξη είναι ανύπαρκτη διότι προϋποθέτει διάβασμα και κατανόηση των Ευαγγελίων, ύμνων, αναγνωσμάτων. Η πίστη σαφέστατα επιβάλλει την κατάνυξη. Η απλή διεκπεραίωση μιας λειτουργίας με μια δημοσιοϋπαλληλική τυπολατρία και την βαβούρα της κοσμοσυρροής, δεν προσφέρει καμμία ψυχική δυνατότητα συγκίνησης (πχ από τα Εγκώμια). Η γλώσσα του λατρευτικού μέλους, της ευχαριστιακής δραματουργίας, της μελοποιημένης ποίησης, των αφηγημάτων των Ευαγγελίων είναι ακατάληπτη σε πολλούς.

Έτσι το εκκλησίασμα αντί να γιορτάσει έμεινε αποστασιοποιημένο από την πασχάλια εμπειρία, από τον πασχάλιο δρομοδείκτη. Επειδή οι ύμνοι είναι δυσνόητοι φρονώ ότι οι ιερείς θα πρέπει να αφήνουν στα καθίσματα των πιστών την ερμηνεία πχ της Μ. Εβδομάδος (βλ. ενδεικτικά Επιφ. Θεοδωρόπουλου –Αρχιμανδρίτου) έτσι ώστε να διευκολυνθεί η ζώσα συμμετοχή των πιστών στις ακολουθίες –λειτουργίες.

Με αυτόν τον τρόπο θα διεισδύσουν βαθύτερα στο νόημα της θείας λατρείας και θα είναι ευχερής η κατανόηση των εκπληκτικών αριστουργημάτων. Δυστυχώς και αυτήν την χρονιά η Εκκλησία έχασε την ευκαιρία της καινοτομίας για τους πιο πάνω λόγους αλλά και με απώτερο στόχο να προσελκύσει τους νέους.