Ελεύθερη Άποψη
23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941
Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ
ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΕΟΛΑΙΑ
Την Κυριακή του Πάσχα, 20 Απριλίου, του έτους 1941, η Ελλάδα συνθηκολόγησε με τις δυνάμεις του άξονα και οι Γερμανοί, είχαν φθάσει στη Λάρισα. Το μέτωπο της Ηπείρου κατέρρεε, ενώ επικρατούσε εικόνα διάλυσης με το ηθικό των ανδρών να πολιορκείται από το φόβο της αιχμαλωσίας. Στις 18 Απριλίου, του ιδίου έτους, είχε προηγηθεί η αμφιλεγόμενη αυτοκτονία του Πρωθυπουργού Αλεξάνδρου Κορυζή, έγκριτου νομικού και τεχνοκράτη της εποχής, εντός της οικίας του. Ο Κορυζής, ακέραιος και ηθικός χαρακτήρας, Πρωθυπουργός από τις 29 Ιανουαρίου, εκείνος, που είχε πει στις 6 Απριλίου το δεύτερο ΟΧΙ στους Γερμανούς, είχε βρεθεί νεκρός, με δύο (!) σφαίρες στην καρδιά, στο σπίτι του, μετά από σύσκεψη των τότε αρχών στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία.
Στις 21 Απριλίου 1941, η θρυλική 8η Μεραρχία, υπό τον ηρωικό υποστράτηγο Χαράλαμπο Κατσιμήτρο, είχε καταφέρει να νικήσει τους Ιταλούς, παρά την υποστήριξη της αεροπορίας και του πυροβολικού τους και πολεμούσαν ακόμη, όταν την ίδια ημέρα υπεγράφη ανακωχή! Φαντασθείτε το ηθικό των ανδρών μας, που κινδύνευαν να αιχμαλωτισθούν από τους ηττημένους!
Όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, την 28η Οκτωβρίου 1940, στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, υπήρχαν τρεις τάξεις εκπαιδευομένων, των οποίων οι δευτεροετείς και τριτοετείς, ορκίσθηκαν εσπευσμένα ανθυπολοχαγοί και ανθυπασπιστές αντίστοιχα και εστάλησαν στο μέτωπο. Στους 300 περίπου πρωτοετείς, δόθηκε άδεια, που ανακλήθηκε περί τις 20 Νοεμβρίου 1940, οπότε επέστρεψαν στη Σχολή και συνέχισαν την εκπαίδευση τους εντατικά, έως την κατάρρευση του μετώπου, στις 20 Απριλίου 1941. Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, στις 23 Απριλίου, ο Διοικητής της Σχολής, ανακοινώνει στους ευέλπιδες, ότι επίκειται η άφιξη των Γερμανικών δυνάμεων στην Αθήνα και η απόφαση της ΑΣΔΑ (Ανωτάτης Στρατιωτικής Διοίκησης των Αθηνών), ήταν να παραμείνουν στη Σχολή και να συμμετέχουν σε δυνάμεις ασφαλείας των Αθηνών, ουσιαστικά να παραδοθούν στους Γερμανούς και να γίνουν… «ορντινάντσες» τους!
Η απάντηση των νεοσσών, ήταν ένα ακόμα εθνικά υπερήφανο ΟΧΙ, με αποτέλεσμα να τιμωρηθούν οι πρωταίτιοι της αντίδρασης και ο Διοικητής να απευθυνθεί στους ανωτέρους του. Αλλά παρά τις προσπάθειες να μεταπείσουν τους Ευέλπιδες, οι οποίοι επρόκειτο να παραταχθούν στις Θερμοπύλες, μαζί με συμμαχικές δυνάμεις, ως νέοι 300, σχέδιο, που είχε αναβληθεί, λόγω της ραγδαίας και ταχύτατης προέλασης των Γερμανών προς την Αθήνα, οι ανώτεροί τους, αντελήφθησαν ότι, δεν επρόκειτο ποτέ να δεχθούν να παραμείνουν ως δυνάμεις «ασφαλείας», σε κατεχόμενη πατρίδα! Με καρδιές παλλόμενες από τον άγνωστο σήμερα για πολλούς πατριωτισμό, έκαναν ανταρσία, έδεσαν τον Διοικητή της Σχολής στην καρέκλα του γραφείου του και αφού επέταξαν αυτοκίνητα από την Αθήνα, τηλεφώνησαν στον Ερυθρό Σταυρό, αιτιώμενοι δήθεν ομαδική τροφική δηλητηρίαση. Έτσι, κατόρθωσαν να επιτάξουν και φορτηγά του Ε.Σ., που απεστάλησαν ως μεταφορικό μέσο των δήθεν ασθενών και ξεκίνησαν για την Κρήτη, με σκοπό να αποπλεύσουν με πλοιάρια, από το Γύθειο. Η αυτοκινητοπομπή αυτή, βομβαρδίστηκε ανηλεώς, στο Χιλιομόδι Κορινθίας, από τους Γερμανούς, αλλά ευτυχώς, έφθασαν στο Γύθειο, χωρίς απώλειες, όπου δέχτηκαν τη φιλοξενία και ενδείξεις πατριωτισμού από τους ενθουσιασμένους κατοίκους…
Μαζί τους, είχαν προσχωρήσει οι ηρωικοί αξιωματικοί, διμοιρίτες, βοηθοί ευέλπιδες της 2ας τάξεως και μία νοσοκόμος, περί τα 22 άτομα, στους οποίους θα αναφερθούμε εκτενέστερα, σε άλλη εκδήλωση απόδοσης τιμών στη μνήμη τους.
Από το Γύθειο, ξεκινούν με δύο πλοιάρια, αναγκάζονται όμως να σταματήσουν στα Κύθηρα και κατορθώνουν να φθάσουν στο Κολυμπάρι στις 29 Απριλίου, όπου στρατοπέδευσαν πέριξ της Ιεράς Μονής Γωνιάς. Έχουν πάρει μαζί τα όπλα τους, όπλα από το Μουσείο της Σχολής ΚΑΙ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΣ! Ο γερμανοκρατούμενος ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών, μεταδίδει, ότι η απόπειρα της Σ.Σ.Ε, να μεταβούν στη Κρήτη, βομβαρδισθείσα από τα γερμανικά στούκας κατεστράφη ολοσχερώς, αλλά το BBC, μεταδίδει, στις 30-4-1941, ότι τις συμμαχικές δυνάμεις, στο «φρούριο Κρήτη», ενίσχυσαν 300 ευέλπιδες με τους αξιωματικούς των, οι οποίοι προς πείσμα των Γερμανών, που επεδίωξαν την καταστροφή τους, ευρίσκονται ήδη σε καίριες θέσεις επί των επάλξεων! Στο καμπαναριό της Ιεράς Μονής Γωνιάς, ανεμίζει περήφανα η σημαία στη Σχολής, ενώ οι Ευέλπιδες, αντιμετωπίζουν τους επίλεκτους αλεξιπτωτιστές, του Γερμανικού Συντάγματος Εφόδου αλεξιπτωτιστών. Η μάχη στην οποία συμμετέχουν μαζί τους κάτοικοι της περιοχής και άνδρες της Χωροφυλακής, είναι άνιση, τα πυρομαχικά τελειώνουν και το βράδυ, βρίσκονται περικυκλωμένοι από τις γερμανικές δυνάμεις. Κατορθώνουν να διαφύγουν χάρη στη βοήθεια των Κρητικών, που γνωρίζουν καλά την περιοχή. Σκοπός τους, να διαφύγουν προς τη Μέση Ανατολή. Στην περιοχή των Σφακίων όμως, πληροφορούνται ότι η κυβέρνηση, διατάσσει τη διάλυση της Σχολής, διότι δεν υπήρχε μεταφορικό μέσο». Τους ζυγούς λύσατε και ο καθένας ας φροντίσει τον εαυτό του…», ήταν τα τελευταία λόγια του διοικητή τους, που άκουσαν όλοι συγκινημένοι κι από εκεί, για τον καθένα ξεχωριστά άρχισε μια νέα περιπέτεια…
Η σελίδα αυτή, είναι πολύ μικρή για να αναφερθεί με λεπτομέρεια στα γεγονότα αυτά και την ηρωική απόφαση των νεοσσών αυτών, που τότε ήσαν 18-19 ετών, να αψηφήσουν την διαταγή, να πλαισιώσουν δυνάμεις ασφαλείας στην πρωτεύουσα και να διαθέσουν ψυχή και σώμα, για τη σωτηρία της πατρίδας!
Όταν σήμερα, η αριστερά και η δεξιά αριστερόστροφη διανόηση, τιμούν ένα Πολυτεχνείο, που αποτελεί εμφύλια εσωτερική σύγκρουση, αφορούσα το πολιτειακό καθεστώς της χώρας, είναι απορίας άξιο, πως σήμερα, ουδείς τιμά, αυτούς τους 300 νέους, μιας άλλης εποχής, που απέδειξαν περίτρανα, ότι ο ανθός της ελληνικής νεολαίας, αναμφισβήτητα, μέχρι σήμερα, βρίσκεται, ζει, υπάρχει και δημιουργεί εποποιίες, μέσα από τις δυνάμεις του στρατού μας, οπλιτών και αξιωματικών μας… Είναι αυτοί, που μισούν – ΝΑΙ ΜΙΣΟΥΝ, την Ελλάδα και τους Έλληνες, Είναι αυτοί, που σπέρνουν διχόνοια και δόντια δράκοντα. Είναι αυτοί, που κερδοσκοπούν πίνοντας το αίμα του λαού μας. Είναι αυτοί, που αιματοκύλισαν την Ελλάδα, όχι μόνο σε εμφύλιες ταραχές, αλλά και σε δυστυχήματα, αυτοκτονίες, οικονομική δυσπραγία, ασφαλιστική ανεπάρκεια, υγειονομικό μεσαίωνα, ξεπούλημα, ατίμωση, ενδοτικότητα… Αυτοί είναι, που σε κάθε εποχή, λησμονούν τους αληθινούς ήρωες, σε μια χώρα, που σήμερα όσο ποτέ, χρειάζεται πρότυπα. Αλλά τι πρότυπα, μπορείς να διαθέτεις, όταν εναγκαλίζεσαι τον εχθρό, που αυτή τη φορά, σε καταλαμβάνει με το χρήμα των άτιμων, αχρηστεύοντας τα όπλα τα ιερά;
Η σημαία στην Σχολής Ευελπίδων, παρασημοφορήθηκε, από τον Βασιλέα Γεώργιο Α’, την 26η Ιανουαρίου 1946, με τον Ταξιάρχη Αριστείου Ανδρείας, που φέρει έως και σήμερα με υπερηφάνεια, διδάσκοντας για την ιστορία της Σχολής και την ανδρεία των αξιωματικών μας, έναντι του εχθρού…
Η ιστορία, δεν αλλάζει και διδάσκει ήθος και τιμή, όταν γράφεται με ειλικρίνεια και αληθινή αγάπη προς την πατρίδα….
Και οι αξιωματικοί δεν είναι απλά «ένστολοι», κύριοι ισοπεδωτές, να το θυμόμαστε αυτό. Όχι άλλο «μπάζωμα», γενικώς… αν με αντιλαμβάνεσθε. Δε συμφέρει την πατρίδα.
Μαρία Μπουκουβάλα Ιατρός