Η οικογένεια στη σημερινή εποχή
Προσέγγιση στο κεφάλαιο περι της οικογένειας του σήμερα. Του φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσσελ.
Γράφει η Νίκη – Μιχαήλ – Κατσικάδη
Λογοτέχνης, Μελετήτρια Φιλοσοφίας.
Στο κεφάλαιο αυτό, ο Μπ. Ράσσελ εξετάζει το μέγεθος της σταθερότητας ανάμεσα στα δύο φύλα. Η σχέση αυτή πρέπει να αγγίζει το Ζενίθ της σταθερότητας του οικογενειακού βίου, για το συμφέρον των παιδιών. Η οικογένεια δικαιολογεί την σταθερότητα του γάμου. Η επίτευξη αυτή είναι κάτι πολύ δύσκολο. Γι’αυτό υπάρχουν και άλλοι δρόμοι για κάθε παιδί. Όπως υπέροχα ιδρύματα καλύτερα και από πολλές οικογένειες. Πρέπει επίσης να δούμε αν ο πατέρας παίζει ρόλο στη ζωή της οικογένειας, διότι για την οικογένεια κρίθηκε αναγκαία η αρετή της γυναίκας. Βέβαια η οικογένεια και τα οικονομικά παίζουν ρόλο στη ψυχολογία του παιδιού. Και ίσως θα ήταν καλύτερα και κατά τον Πλάτωνα να έπαιρνε το κράτος το ρόλο του πατέρα, ή και της μητέρας. Επίσης, όταν οι γονείς είναι ασυμβίβαστοι, ο χωρισμός είναι απαραίτητος για το συμφέρον του παιδιού.
Τα άτομα που αρνούνται την σεξουαλική ελευθερία, για θεολογικούς λόγους συνήθως πολεμούν το διαζύγιο, για το καλό των παιδιών. Όταν όμως η καταπολέμηση του διαζυγίου για το καλό των παιδιών φτάνει στην αντίπερα όχθη από θεολογική νοοτροπία, τότε η άποψη αυτή δεν ήταν καλής πίστης, έως και τα άκρα του παραλόγου. Όταν υπάρχουν π.χ σοβαρές μεταδοτικές αρρώστιες, από την σεξουαλική επαφή. Επίσης, οι πρωτόγονοι πατέρες δεν γνωρίζουν ότι το παιδί συνδέεται βιολογικά μαζί τους. Γι’αυτό και δεν ενδιαφέρονται να έχουν την αρετή της γυναίκας τους. Και για το παιδί νοιώθουν και προσφέρουν μόνο αγάπη και στοργή.
Όμως καθώς η σκέψη με το χρόνο γίνεται διάνοια σε πολιτισμένο επίπεδο, ο πατέρας καταλαβαίνει ότι το παιδί είναι δικό του σπέρμα. Έτσι απαιτεί την αρετή της γυναίκας του και αναλαμβάνει την φροντίδα της οικογένειας. Ενώ ζητά από την θρησκεία βοήθεια για να αναλάβει και την υποταγή της οικογένειας. Και βέβαια αυτό θα είναι πάντα όφελος για τα παιδιά. Η δε θεία εντολή θα έπρεπε να είναι: «Τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου, για να είναι πολυχρόνιοι στη γή».
Με την έναρξη του πολιτισμού εμφανίζεται το αφάνταστο δράμα της πατροκτονίας. Το έγκλημα αυτό είναι κάτι απίστευτο που δεν μπορούμε να το φανταστούμε, να τρομάξουμε και να προστατευτούμε. Ενώ οι παλαιές κτηνοτροφικές και γεωργικές κοινωνίες έφεραν την άνθιση της οικογένειας. Η οικογένεια όμως δεν έχει δυνατότητα να έχει εργάτες. Έτσι ο μόνος τρόπος ήταν να αποκτήσουν παιδιά. Και για να είναι σίγουροι ότι τα παιδιά θα εργάζονται για την οικογένεια , έπρεπε αυτός ο θεσμός να αποκτήσει τα άγια των αγίων.
Έτσι οι απόγονοι μεγάλωναν την ενότητα, με τους κλάδους της οικογένειας και έτσι μεγάλωναν και την ισχύ του αρχηγού της. Η τάξη αυτών των ιδεών είναι η βάση της βασιλείας και της αριστοκρατίας, ακόμη και των θεϊκών συστηματων, διότι και ο Δίας ήταν πατέρας θεών και ανθρώπων. Έως εδώ ο πολιτισμός έκανε την οικογένεια δυνατή. Από εδώ και πέρα όμως, ένα αντίθετο ρεύμα εμφανίστηκε και η οικογένεια στον κόσμο της Δύσης έγινε σκιά του εαυτού της. Οι λόγοι δε αυτού του ρεύματος έχουν ως βάση οικονομικές και πολιτιστικές αιτίες.