Ελεύθερη άποψη..ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ; ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΣΠΑΡΤΑ ΨΗΛΑ ΒΟΥΝΑ;ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΠΟΥ ΧΡΥΣΟΛΑΜΠΕΙ;
Μην είναι σήμερα λησμονημένη; Μην γίνεται περίγελως, λόγω διαφθοράς;
Δυστυχώς, η σήψη ξεκινά, εξ απαλών ονύχων….
Όπως και να το κάνουμε, είναι μέσα στη ζωή μας. Οι φοιτητές του εξωτερικού, παλαιότερα, το ονόμαζαν παράγοντα GF, από το Greek Factor.
Είναι η νοοτροπία του σημερινού Έλληνα, να ξεπερνά τον ηθμό του Νόμου, από το πιο μικρό, έως το περισσότερο μεγάλο θέμα. Από τις πολεοδομικές παραβάσεις, έως τα καταπατημένα, από τα ακίνητα χωρίς οικοδομική άδεια, μέχρι τις νομιμοποιήσεις αυθαίρετων, από το περίφημο φακελάκι της παραοικονομίας, μέχρι τη διαφθορά σε δημόσιες υπηρεσίες και την ατιμωρησία, όλα αυτά, χρεωκόπησαν τη χώρα πάνω από όλα, ΗΘΙΚΑ και κατόπιν, οικονομικά. Καθημερινά ακούμε για το οικονομικό θαύμα της Τουρκίας και απαξιώνουμε τους γείτονες μας, αλλά αναρωτιέται κανείς, αν οι Οθωμανοί, άφησαν πίσω στη χώρα μας, όλα τα κακά τους ελαττώματα, το ραγιαδισμό, τον κοτζαμπασισμό και την αναξιοπρέπεια να περιφρονείς το νόμο, μειώνοντας τη χώρα σου σε επίπεδο νομικού πρωτογονισμού.
Παραδείγματος χάριν….
-«Γιατρέ σώσε με….Θέλω τη βοήθεια σου….»
-«Τι συμβαίνει;»
-«Αυτοί οι «άθλιοι» στην Τροχαία… Με έγραψαν γιατί δε φορούσα κράνος… Μα με τόση ζέστη, γιατρέ μου, πως να φορέσω «κουτί» στο κεφάλι μου; Μου είπαν κάτι φίλοι μου, ότι αν μου «γράψεις ένα χαρτί», ότι έχω… ημικρανίες και δεν επιτρέπεται να φοράω κράνος, θα μου σβήσουν την κλήση και δε θα έχω συνέπειες…»…
Σας μεταφέρω ένα πολύ συχνό αίτημα, πολιτών, σε ιατρεία… Ένα αίτημα, που φέρνει πολλούς ευσυνείδητους επαγγελματίες υγείας, σε δύσκολη θέση. Αφήστε, όσους περνάνε με κόκκινο, παρκάρουν παράνομα, ειδικότερα σε ράμπες αναπήρων, ή ακόμα χειρότερα, οδηγούν χωρίς δίπλωμα.
«Γιατρέ «γράψε» ότι είχα άρρωστη τη γιαγιά μου, ότι έχω… «χλαπάτσα», χολέρα, τύφο, έμφραγμα, ότι μπορείς να πάω το χαρτί στην τροχαία…»…
Από αυτόν το λαό περιμένετε προκοπή;
Από ανθρώπους, που μόνο ζητούν από το κράτος δίχως να αναρωτηθούν ποτέ, αν αξίζουν τις παροχές, που απολαμβάνουν; Σε κανένα μέρος της γης, δεν υπάρχει αυτή η ασυδοσία, αγένεια, αχαριστία, ρηχότητα, βερμπαλισμός και υδροκέφαλη τεχνολογική ανάπτυξη, που οδηγεί σε τόσο θράσος και αλαζονεία. Λαός, που τα έχει όλα και συνεχώς παραπονιέται, χωρίς να κάνει αυτοκριτική…
Η ηθική κατάπτωση της εποχής μας, θυμίζει την εποχή του Πελοποννησιακού πολέμου, που έζησε ο περίφημος Τίμων ο Αθηναίος. Ένας εύπορος και γενναιόδωρος πολίτης, που πρόσφερε οικονομική βοήθεια, σε όποιον είχε ανάγκη, ευεργετώντας όλους, γνωστούς και φίλους. Η περιουσία του εξανεμίσθηκε και γρήγορα βρέθηκε σε ένδεια, αναγκασμένος να εργάζεται σκληρά στα χωράφια για τον επιούσιο. Τότε ήταν, που δοκίμασε την πίκρα της αχαριστίας και κατέληξε να μισήσει όλον τον κόσμο. Η τύχη του χαμογέλασε όταν κάποια στιγμή, σκάβοντας, βρήκε ένα θησαυρό σημαντικής αξίας, τον έκρυψε στην κατοικία του και εξακολούθησε να ζει μακριά από τον κόσμο, έχοντας παρέα μόνον ένα μοναδικό πιστό φίλο, κάποιον Απήμαντο. Τόσο ήταν το μίσος του προς τους αχάριστους, που παλαιότερα είχε ευεργετήσει πλουσιοπάροχα, που κάποια στιγμή ανακοίνωσε στην αγορά, ότι στο κτήμα του υπήρχε μια συκιά, που πολλοί είχαν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, προκειμένου να απαγχονισθούν… Δήλωσε πικρόχολα και ειρωνικά, στην ομήγυρη, που περίμενε νέες παροχές από πλευράς του Τίμωνα, εφόσον είχε πλουτίσει πάλι, να βιαστούν όσοι επιθυμούσαν να κρεμαστούν, διότι επρόκειτο να κόψει το δέντρο και δεν θα εύρισκαν τόπο να πάνε στον… κόρακα!
Η μισανθρωπία του Τίμωνα, ενέπνευσε πολλούς αρχαίους συγγραφείς, το Μένανδρο, Λουκιανό, το Σαίξπηρ μετέπειτα και άλλους.
Η αχαριστία, που χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία, υφίσταται και ως προς την τιμή στους νεκρούς και τους προγόνους μας. Δεν υπάρχει δένδρο, που να μην στηρίζεται στις ρίζες του και τούτο πολλοί σήμερα, λησμονούν, μέσα στην κρίση της υλιστικής εποχής μας.
Στις 22 Μαΐου 2025, ημέρα Πέμπτη, η εφημερίδα μας, η ΦΩΝΗ, διοργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης. στην Δημοτική Πινακοθήκη Πειραιά, ώρα 7:30μμ, για τη Μάχη της Κρήτης, ημέρες δόξας μιας ιστορικής στιγμής, που συνετέλεσε στη νίκη των συμμάχων ενάντια στις δυνάμεις του ναζιστικού άξονα.
Είναι μια υποχρέωση, που έχουμε όλοι μας, προς εκείνους, που έβαψαν για άλλη μια φορά με το αίμα τους τη γη , που πατάμε και κείτονται μέσα της λησμονημένοι μέσα στο βουητό της ψηφιακής πραγματικότητας, που σαρώνει και διαβρώνει… Θα είμαστε όλοι εκεί. Προχωρούμε δυναμικά, έχοντας ρίζες δυνατές και τιμημένες.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός