Το Σύνδρομο Διογένη

Το Σύνδρομο Διογένη ή «σύνδρομο αποθησαύρισης» ή «γεροντική αθλιότητα», είναι μια διαταραχή συμπεριφοράς που χαρακτηρίζεται από σοβαρή παραμέληση του εαυτού και του περιβάλλοντός κάποιου, συνοδευόμενη από κοινωνική απομόνωση και συχνά, ψυχαναγκαστική συσσώρευση αντικειμένων. Είναι μια διαταραχή που επηρεάζει συνήθως ηλικιωμένους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους και περιλαμβάνει τη συσσώρευση σκουπιδιών (περισσότερο οικιακά απορρίμματα), με αδυναμία του ατόμου για απόρριψη κάποιων εξ αυτών, μεγάλα χρηματικά ποσά και σοβαρή αυτοπαραμέληση. Επιπλέον, το σύνδρομο χαρακτηρίζεται από οικιακή αθλιότητα, συλλογομανία, με άρνηση του προβλήματος και βοήθειας και μειωμένη γνωστική λειτουργία και κρίση. άρνηση βοήθειας. Έχει αποδειχθεί ότι το σύνδρομο προκαλείται από μια αντίδραση στο στρες που βιώνει το άτομο.

Κύρια χαρακτηριστικά του Συνδρόμου Διογένη:

1. Σοβαρή παραμέληση: Εγκατάλειψη της προσωπικής υγιεινής, του καθαρισμού του σπιτιού και της φροντίδας της σωματικής υγείας.

2. Κοινωνική απομόνωση: Απόσυρση από την κοινωνική ζωή, απώλεια επαφής με την οικογένεια και τους φίλους και άρνηση εξωτερικής βοήθειας.

3. Ψυχαναγκαστική συσσώρευση: Συλλογή και φύλαξη άχρηστων αντικειμένων ή σκουπιδιών, συχνά σε σημείο που να καθιστά το οικιακό περιβάλλον μη βιώσιμο.

4. Έλλειψη επίγνωσης: Άρνηση παραδοχής της σοβαρότητας της κατάστασής του ή αποδοχής βοήθειας.

5. Συννοσηρότητα: Συχνά σχετίζεται με μοναξιά, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, άνοια και ιδεοψυχαναγκαστικές διαταραχές.

Αιτίες και εναύσματα:

Οι αιτίες του Συνδρόμου Διογένη δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητές, αλλά υποτίθεται ότι μπορεί να υπάρχουν βιολογικοί, ψυχολογικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Το άγχος, το τραύμα, το πένθος και σημαντικές αλλαγές στη ζωή μπορούν να λειτουργήσουν ως εναύσματα.

Επιπτώσεις και θεραπεία:

Το Σύνδρομο Διογένη μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στη σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου, καθώς και να δημιουργήσει προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις και στο περιβάλλον. Η θεραπεία, συχνά δύσκολη, απαιτεί μια διεπιστημονική προσέγγιση που μπορεί να περιλαμβάνει:

Α) Φαρμακευτική θεραπεία: Για τη θεραπεία τυχόν σχετικών διαταραχών (άγχος, κατάθλιψη κ.λπ.).

Β) Ψυχοθεραπεία: Για την αντιμετώπιση των υποκείμενων αιτιών της διαταραχής και για την υποστήριξη του ατόμου στην ανάπτυξη νέων στρατηγικών συμπεριφοράς.

Γ) Κοινωνικές παρεμβάσεις: Για την παροχή πρακτικής υποστήριξης και την υποστήριξη του ατόμου στην επανένταξη στην κοινότητα.

Συνοψίζοντας, το Σύνδρομο Διογένη είναι μια σύνθετη διαταραχή, που απαιτεί μια προσεκτική και εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση.

Διον. Βαλλιανάτος

Ιατρός – Κοινωνιολόγος – Συγγραφέας

τ. καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής