Μαρματσούρης Λευτέρης

Τροπικό μεσημέρι

Του ήλιου οι αχτίδες

άπειρες αντλίες

άϋλες

ρουφούν το νερό

κι αφήνουν τ’ αλάτι

αρμύρα στο πετσί μας.

Διψάμε,

και το νερό ψηλά

στις φούντες

μερικών θυσάνων.

Η προπέλα γυρίζει

και τρέχουμε,

τρέχουμε διψασμένα για ζωή

πάνω στην υγρή επιφάνεια

του πλανήτη μας.

Λευτέρης Μαρματσούρης

Από την ποιητική συλλογή

«Συμπληγάδες»