Λαϊκές ρήσεις – παροιμίες

Ο άνθρωπος ό,τι μπορεί κι ο Θεός ό,τι θέλει.

Όσο βαραίνει ένας άνθρωπος, δε βαραίνει ο κόσμος όλος.

Ένα καντήλι, ένας σταυρός και τέσσερα σταλίκια είναι του ανθρώπου η ζωή κι όλα τα μερακλίκια.

Κάθε κακό θυμίζεται, κάθε καλό ξεχνιέται.

Κάμεις καλό, κάμεις κακό, θα ‘ρθει γυρεύοντάς σε.

Όταν ο Θεός σου δίνει αλεύρι, σου παίρνει ο διάβολος το σακί.

Για τον παρά κολάζεσαι, με τον παρά κι αγιάζεις.

Ο νοικοκύρης θρέφει το γουρούνι κι ο νοικοκύρης του το σκοτώνει.

Εκεί όπου έχει ο Θεός εκκλησιά, έχει ο διάβολος παρεκκλήσι.

Από αγκάθι βγαίνει ρόδο κι από ρόδο βγαίνει αγκάθι.

Τι κι αν σε δέρνουν δεκατρείς, αν δε σε δέρνει ο νους σου.

Και με τα χίλια βάσανα, πάλι η ζωή γλυκιά ‘ναι.

Η κακή ζωή του χάρου μοιάζει.

Ο Θεός άλλους έπλασε και άλλους έκλασε.

Στραβά δόντια, ίσια μοίρα.

 Ό,τι γράφει η μοίρα, δεν ξεγράφει η χείρα.

 ,τι μέλλει δεν ξεμέλλει.

Όποιου του μέλλει να πνιγεί, δεν πάει από κρεμάλα.

Που γραψ’ ο Θεός ξεβράκωτο, ποτέ βρακί δε βάζει.

Η μάνα γεννάει μα δεν μοιραίνει.

Η μοίρα κάνει τα προικιά, το ριζικό τα κάλλη.

Σαν θέλει η μοίρα, μυλωνάς γίνεται και δεσπότης.

Απ’ τον μύλο κι αν αλεστείς, άμα είν’ να ζήσεις, ζεις!

Ό,τι γράφει η μοίρα μελανό, ο ήλιος δεν τ’ ασπρίζει.