Ένα απλό ατύχημα

Ακόμη μια φορά μας καθήλωσε ο Περσικός Κινηματογράφος, όχι μόνο με την τέχνη αλλά με το θάρρος των δημιουργών τοου, που αρνούμενοι να υποταχτούν στο καθεστώς το αποκαλύπτουν στον υπόλοιπο κόσμο μέσα από ιστορίες απλών ανθρώπων που βασανίζονται επειδή θέλουν να είναι ελεύθεροι.

Ο ίδιος ο δημιουργός της ταινίας Τζαφάρ Παναχί, έχει βιώσει φυλακίσεις και παρ’ όλους τους Χρυσούς Φοίνικες που έχει κερδίσει είναι προφανές ότι αισθάνεται πάντα από πίσω του, το τυραννικό χέρι της εξουσίας της χώρας του, έτοιμο να τον αρπάξει. Και αυτό ακριβώς το αποτυπώνει στην πραγματικά συγκλονιστική τελευταία σκηνή της ταινίας του, όπου ο πρωταγωνιστής αφού έχει αφήσει ελεύθερο τον βασανιστή του -τον οποίο έχει αναγνωρίσει και συλλάβει- μια «λεπτομέρεια» που δείχνει την τεράστια ηθική απόσταση των διωκόμενων και βασανιζόμενων από τους διώκτες και βασανιστές όλου του κόσμου, οι οποίοι καλύπτονται και πίσω από κάποιες ιδεολογικές πεποιθήσεις, αφού λοιπόν πέρασε πάλι όλον αυτό τον Γολγοθά με τη συνείδησή του, μαζί με άλλους συντρόφους του και αφού φτάνει στο σημείο ακόμη και να ευεργετήσει την οικογένεια του βασανιστή στη του, στην τελευταία σκηνή ντυμένο και έτοιμο για το γάμο της αδελφής του, ο Σκηνοθέτης τον ακινητοποιεί με την πλάτη γυρισμένη. Όλος ο τρόμος συμπυκνωμένος σ’ αυτή τη ντυμένη με λευκό πουκάμισο πλάτη. Και εμείς συγκλονισμένοι και άφωνοι.

Βαρβάρα Τσιάλτα