Παπουλάκου Νίκη

Αδερφέ μου φουκαρά

Ποιος το περίμενε Ελληνάρα φουκαρά

Εσύ που έτρεχες να πιάσεις τον παρά…

Κι όλο σου ρίχνανε και κάποιο κοκαλάκι,

Για να σ’ αποκοιμίζουνε και να’ σαι στρατιωτάκι…

Εσύ που αγρόν αγόραζες βαθιά στην πολυθρόνα

Κι αυτοί σου κλέβαν τη μπουκιά, χρόνια από το στόμα…

Ποιος να σου το ’λεγε λοιπόν πως θα στα παίρνανε όλα

Και θα έμενες εμβρόντητος με άδεια κατσαρόλα.

Ελληνάρα, αδερφέ μου φουκαρά,

Πρώτα σε μάθανε να ζεις με δανεικά,

Έρχονται τώρα να σ’ αδειάσουν και την τσέπη

Και σε παραμυθιάζουνε πως τάχα έτσι πρέπει!

Νίκη Παπουλάκου