Η λέξη κακοποιητής είναι από τις καινούργιες που έχουν μπει στο λεξιλόγιό μας, όπως πατριαρχεία, γυναικοκτονία, που ενώ στο παρελθόν ως πράξεις και συμπεριφορές ήταν πολύ περισσότερο υπαρκτές, εν τούτοις δεν υπήρχαν ως λέξεις.
Η άγρια πατριαρχία του παρελθόντος τουλάχιστον στις δυτικές κοινωνίες έχει σχεδόν εξαλείψει. Όσο για τους κακοποιητές θα έλεγα ότι θα έπρεπε να τους λέμε εξουσιαστές για να συμπεριλάβουμε όλες τις μορφές άσκησης εξουσίας.
Γιατί δεν είναι βεβαίως μόνο η σωματική βία είναι και η λεκτική και η ψυχολογική που ασκούνται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από όλους μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε πολλές φορές.
Κατηγορούμε την εξουσία που εκδηλώνεται από τους ισχυρούς, όμως και ο καθένας από μας μόλις αποκτήσει μία εξουσία που νομίζει ότι έχει δεν διστάζει να την ασκήσει στον διπλανό του, γιατί δυστυχώς δεν έχουμε την αληθινή παιδεία που διαμορφώνει ανθρώπους που την μόνο εξουσία που ασκούν είναι πάνω στον εαυτό τους, στα πάθη τους, τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, με μία λέξη είναι κύριοι του εαυτού τους.
Και έτσι καθημερινά αντιμετωπίζουμε αυθαιρεσίες και προσβλητικές συμπεριφορές γιατί ακριβώς δεν υπάρχει η αυτογνωσία και ο αυτοέλεγχος και πολλές φορές επειδή οι ρόλοι Θύτη και θύματος εναλλάσσονται και το θύμα γίνεται θύτης και ο θύτης γίνεται θύμα, όταν έχουμε το ρόλο του θύματος ή νομίζουμε ότι τον έχουμε γιατί για κάποιο λόγο μας αρέσει και μας ικανοποιεί να τον παίζουμε αυτόν τον ρόλο, ειδικά εμείς οι γυναίκες, τότε ξεκινάμε μια επίθεση που είναι σχεδόν τυφλή και μάταιη αφού δεν υπάρχει καθαρός και έντιμος στόχος.
Ο καθαρός και έντιμος στόχος θα ήταν να ξεφύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο του θύτη – θύματος. Και να γίνουμε επιτέλους άνθρωποι ελεύθεροι.
