Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ελεύθερη Άποψη..ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Τα τελευταία χρόνια, βιώνουμε έναν άγνωστο υβριδικό πόλεμο, που οδηγεί τη χώρα στον αφανισμό, μέσα από την αλλοτρίωση.

Έννοιες, που κάποτε διδάσκονταν με έμφαση στα σχολεία, έχουν ατονήσει, ή εξαφανιστεί. Η μεταπολίτευση έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς εχθρούς της Ελλάδας, να διαδώσουν ελεύθερα τις απόψεις τους, εναντίον του πατριωτισμού, της ελληνοχριστιανικής παιδείας και της οικογένειας ως συνεκτικού κρίκου υγιούς κοινωνικού ιστού.

Έτσι όλοι αυτοί, που είχαν βυθίσει τη χώρα στο δράμα μιας εμφύλιας σύρραξης, βρήκαν ευκαιρία να ξαναχύσουν δηλητήριο ψυχής, σταδιακά και μεθοδικά.

Πρώτα επιτέθηκαν στη γλώσσα, αφαιρώντας τόνους και πνεύματα, ενώ θεώρησαν περιττή τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών στα σχολεία μας, που με αυτόν τον τρόπο, υποβιβάστηκαν. Η γλώσσα έγινε φτωχότερη, η χασμωδία οργίασε και εξαφανίστηκε το λακωνίζειν της καθαρεύουσας, που διέκρινε τον μορφωμένο από τον αγράμματο. Τούρκικα και greeklish, προστέθηκαν στο ήδη πτωχευμένο λεξιλόγιο, της μητέρας των γλωσσών υποβιβάζοντας το νοητικό επίπεδο των νεοελλήνων, την κρίση, την οξυδέρκεια και την καθαρότητα της σκέψης.

Η κοιτίδα του πολιτισμού στέρεψε. Ο ΥΒΡΙΔΙΚΟΣ πόλεμος, μέσα από την τεχνητή οικονομική κρίση, εκτός από υπογεννητικότητα, δημιούργησε συνθήκες έντασης, συνεχούς απασχόλησης ανδρών και γυναικών για τον επιούσιο. Οι οικογένειες διαλύθηκαν. Οι γονείς, δεν διαθέτουν χρόνο για το ένα συνήθως παιδί τους. Δεν υπάρχουν παιδιά και ως εκ τούτου εξαφανίστηκαν οι… γιαγιάδες και οι παππούδες. Στη θέση τους, κυκλοφορούν νεάζοντες κύριοι και κυρίες, που ασχολούνται με κατοικίδια και επεμβάσεις, που υπόσχονται κάτι ανάλογο με πορτραίτο του Ντόριαν Γρέυ, στον μελαγχολικό καθρέπτη τους…

Νέοι ακόμα και παιδιά, επιτίθενται με βία ακόμα και σε γονείς, αδελφούς και φίλους…

Τι να περιμένει κανείς, όταν μεγαλώνουν μόνα τους, αφού οι γονείς τους μοχθούν ολημερίς, προκειμένου να ικανοποιήσουν όλες τις ανάγκες, που επέβαλε η νέα τάξη πραγμάτων, ως απαραίτητες; 

Απομάκρυνση από τη φύση, συγκέντρωση του πληθυσμού σε τσιμεντουπόλεις, αδυναμία παραγωγής τροφής, εθισμός σε κακής ποιότητας εισαγόμενα η μεταλλαγμένα διατροφικά προϊόντα, πολυφαρμακία, αρρωστοφοβία, αγένεια, προπληρωμένη γνώση, ασέβεια, ισοπέδωση αξιών, εν τέλει έντεχνα καλλιεργούμενη οκνηρία και βλακεία στο ζενίθ της. Ο νεοέλληνας, σπουδάζει επιδερμικά με σκοπό να αποκτήσει μια καρέκλα, ώστε να κάθεται, να πληρώνεται και να διαμαρτύρεται. Χέρι, δε λερώνει για να εργαστεί στη γη. Απαιτούνται πληβείοι, αλλά κι αυτοί, μολύνθηκαν με το μικρόβιο της καρέκλας κι άρχισαν να σπουδάζουν. Η Ελλάδα πληρώνει ματώνοντας τις σπουδές , εκείνων, που αναγκάζονται, ή αποφασίζουν αφού εκμεταλλευθούν, να εργασθούν μετέπειτα στο εξωτερικό.

Πόσοι “ επίμονοι ηλίθιοι”, που δίνουν συχωροχάρτια σε ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ και λοιπούς ανέντιμους, αναλογίζονται, ότι όταν δεν υπάρχουν εισφορές, με δεδομένη τη μετανάστευση των νεότερων, σε λίγο δεν θα υπάρχουν συντάξεις ηλικιωμένων;

Στην Ελλάδα, ως λαός, έχουμε πάρει διαζύγιο από την κοινή λογική, το βιβλίο, την αληθινή παραγωγική εργασία και το φιλότιμο.

Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και διαδικτυακές πλατφόρμες, διδάσκεται ως επί το πλείστο, ένα μονάχα είδος δράσης: Η ναρκισσιστική λαγνεία… Όποιος αντιδικεί με τη σαβούρα αυτή, εξαφανίζεται από το προσκήνιο.

Αποκορύφωμα της απόλυτης κατάρρευσης της πυραμίδας των αξιών στον τόπο μας, οι αντιδράσεις προς την Κυβέρνηση, που αποφάσισε (επιτέλους) να περιφρουρήσει το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, την καρδιά των Εθνικών Μνημείων της πατρίδας μας.

Ο Άγνωστος Στρατιώτης, θυσιάστηκε για την Ελλάδα, θάφτηκε μέσα της και έγινε ένα με την ιστορία της.

Το Μνημείο, ως σύμβολο εθνικής τιμής, πρέπει και να υπάρχει και να προστατεύεται και κυρίως να φαίνεται. Τίποτα δεν μπορεί να το επισκιάζει, να το αγγίζει, να το πλησιάζει, εκτός από τον στρατιώτη του σήμερα, που το φυλάσσει αδιαλείπτως, με σεβασμό αλλά… και την τιμή των όπλων του λαού μας! Πολύ καλά έπραξε η Κυβέρνηση και το περιφρουρεί, όπως πρέπει. Ακόμα και οι Γερμανοί κατακτητές, το σεβάστηκαν, κατά τα μαύρα χρόνια της Κατοχής…

Ο τόπος αυτός, είναι το μέγιστο εν ενεργεία Ιερό των Ελλήνων και ως Ιερό, πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Μαρία Μπουκουβάλα

Ιατρός

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *