ΑΠΟΨΕΙΣ

Ένα μεγάλο μου ελάττωμα Έχω ένα μεγάλο ελάττωμα, να διαβάζω επιστολές που ποτέ δεν μου δόθηκαν. Μένουν φυλακισμένες στην εσωτερική

Προσέγγιση στο κεφάλαιο περι της οικογένειας του σήμερα. Του φιλόσοφου Μπέρτραντ Ράσσελ. Γράφει η Νίκη – Μιχαήλ – Κατσικάδη Λογοτέχνης,

Ομολογώ ότι η ένσταση της κυρίας Χ πάνω στο κείμενό μου με τον τίτλο «Είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι» με προβλημάτισε, γιατί

Ότι τα μεγάλα λόγια προσπαθούν να υποκαταστήσουν την ανυπαρξία των έργων είναι σε όλους πασίγνωστο. Έτσι και στην πόλη μας

Μια απολύτως σουρεαλιστικής ατμόσφαιρα όποιος επιθυμήσει να ακολουθήσει τον επιτάφιο στην Πλάκα και συγκεκριμένα στην Εξαρχία του Παναγίου Τάφου. Κατ’

23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941 Η ΑΝΤΑΡΣΙΑ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΕΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ

(Μεγάλη Παρασκευή στο Αρσένι) Ένα βίωμα που δεν ξεχνιέται. Όταν η ψαλμωδία δεν ήταν επίδειξη, αλλά συμμετοχή. Όταν τα παιδιά

(η απάντηση στο γράμμα μου) Αγαπημένε μου Εγώ, Σ’ ευχαριστώ που τόλμησες να μου γράψεις, που άφησες χώρο να υπάρξω.

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿

Φτώχεια και Κακομοιριά Η Φτώχεια κι η Κακομοιριά ποτέ μαζί δεν πάνε δεν ταιριάζουνε πουθενά τον κόσμο κι αν γυρνάνε.