Όταν σε πρωτοείδα

Λαχτάρισα και πόνεσα,

έκανα όσα μπόρεσα

για να σε κατακτήσω,

στο πλάι σου να ζήσω.

Το κοκαλάκι έκρυβες

από μια νυχτερίδα,

σαν το κεράκι έλιωσα

όταν σε πρωτοείδα.

Τέτοια μάτια, τέτοια χείλια,

τέτοια ακριβά στολίδια

μόνο πάνω σου τα βρήκα,

έχεις φως μου τόση γλύκα!

Αχ τι να πρωτοπαινέσω,

λίγ’ ακόμα και θα ρέψω.

Ό,τι έκανα τ’ αξίζεις,

άνθος είσαι και μυρίζεις.

Πότης Κατράκης