Φουρτούνα

Φυσά ο Πουνέντες γερά,

σηκώνει το κύμα βουνό,

αυτό το φιλί το στερνό

τη σκέψη μου τυραννά.

 

Στα ξάρτια σφυρίζει τ’ αγέρι,

η μπόρα όσο πάει και ζυγώνει,

θυμάσαι; Καθόμαστε μόνοι

σφιχτά μου κρατούσες το χέρι.

 

Γυρίζει ο καιρός απ’ την πάντα,

τον στρίβει Γαρμπή, τον φορτσάρει.

Χτενίζεις τα μαλλιά σου όπως πάντα;

μην κλαις, θάμαι ’κει το Γενάρη.

 

Μας άνοιξ’ αμπάρι πλωριό,

το σκάφος παλιό δεν αντέχει,

αυτό το φιλί το στερνό.

Κι’ αυτό σου το δάκρυ, πως τρέχει!…

 

Λευτέρης Μαρματσούρης

Από την ποιητική συλλογή

«Συμπληγάδες»