Χάθηκαν 5.000 ζωές από έλλειψη πρόνοιας – πειθαρχίας

Εντελώς άδικα χάθηκαν οι 5.000 ζωές αφού στο δεύτερο κύμα κάναμε τα εντελώς αντίθετα από το πρώτο. Τώρα ζούμε ισορροπίες τρόμου στη σκιά του θανάτου. Πήγαμε στον πόλεμο χωρίς ασπίδα, χωρίς πανοπλία, χωρίς πειθαρχία. Η Ν. Κορέα επέβαλε πρόστιμο 2.500 £ σε όσους δεν φορούν μάσκα. Εμείς απερίσκεπτα χαλαρώσαμε χωρίς να πειθαρχήσουμε στους επιστήμονες. Οι ευθύνες του Υπουργού για τους θανάτους είναι πελώριες. Άραγε θα μπορεί να κοιμάται με τις ερινύες των 5.000 θανάτων; Μετά από δεκαετίες εξοστρακισμού των επιστημόνων από τους πολιτικούς επιτέλους εκτιμήθηκε η ανυπέρβλητη προσφορά τους στην σωτηρία της ανεκτίμητης ανθρώπινης ζωής. Όποιοι πολιτικοί αντιτίθενται στους επιστήμονες εγκληματούν.

Χιλιάδες συγγενείς έζησαν την εικόνα του συγγενούς τους με τον ασυντρόφευτο θάνατο, το ανολοκλήρωτο πένθος, την αδυναμία συνοδείας του νεκρού για το ύστατο «χαίρε». Όλοι αγνοούμε πόσο θα διαρκέσει το ταξίδι μας μέσα στην καταιγίδα της πανδημίας.

Νοιώσαμε για πρώτη φορά στη ζωή μας τον φόβο της εγγύτητας. Όμως με διόρθωση πορείας, ανακαινισμόν του τρόπου ζωής και δράσεως, εγκράτεια και αυτοπειθαρχία, τόλμη και αρετή αισιοδοξούμε ότι θα μπορέσουμε να σωθούμε. Στην πανδημία προέκυψε η συμπυκνωμένη ψυχοθεραπεία, η ωρίμανση, η διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας.

Τελικά αν η κρίση της πανδημίας αποτελέσει ευκαιρία και αφορμή για διόρθωση εν γένει των κακώς κειμένων, τότε θα μπορούμε να πούμε όπως ο Ζήνων ο Κιτιεύς «νυν ευπλοίκα ότε νεναυάγηκα», δηλ. το ταξίδι μας πήγε καλά διότι εναυαγήσαμε. Το «ναυάγιο» της πανδημίας είναι το έσχατον διότι μας οπλίζει με υψηλό αγωνιστικό ήθος. Μέχρις ότου όμως λυτρωθούμε από την πανδημία, δεν έχουμε τίποτα άλλο παρά να «κωπηλατούμε πάση δυνάμει».

Οφείλουμε να διδαχθούμε από το πένθος των 5.000 ψυχών που χάθηκαν εντελώς άδικα. Πρώτο δίδαγμα; Τίποτε δεν είναι δεδομένο στη ζωή ούτε το ποτήρι το νερό. Ούτε τα Χριστούγεννα, που φέτος ήταν ένα φάλτσο. Δεύτερο δίδαγμα: Η προστασία του περιβάλλοντος αφού από την καταστροφή του άρχισε η θανατηφόρα πανδημία. Μακάρι να είναι η τελευταία, αλλά όσο καταστρέφουμε τον πλανήτη τόσο θα προκύπτουν νέες πανδημίες. Καλό είναι να δοθεί ένα τέλος στην αφροσύνη του καταναλωτισμού δηλ. στη ζωή που στηρίζεται σε γυάλινα πόδια. Οι θάνατοι είναι μαθητεία για τη ζωή μας.

Γεώργιος Τρανταλίδης- Δικηγόρος