Πέθαναν τα όνειρα

Εμαρμάρωσαν οι κραυγές

στα στενοσόκακα, στο ρέμα πέρα,

οι πετρομάχοι των πύργων

έγιναν φλογέρες στα χείλια του αέρα.

 

Στις ξάρκανες αυλές εξεψύχησαν

φωνές, μοιρολόγια και γαμοσταυρίσματα,

λιγόλογων γερόντων συμβουλές,

φωνές παιδιών, κοκόροι και γαυγίσματα.

 

Μυρωδιά φουρνίσματος και γέλια,

τραγίλα, ψαρονέρια και κατάρες,

αγουροξυπνημένοι δεν γροικιούνται,

όνειρα δεν πλανιόνται στις καμάρες.

 

Ούτε για μαγεριά και για παράβγαλμα

του αλωνιού και της αυγοσουκιάς,

πεθάναν τα δαιμονικά, οχτροί, θεοί, νεράϊδες,

νοικοκυραίοι, τις νύχτες το στοιχειό της κερακιάς.

 

Μιχάλης Κάσσης

Από την ποιητική συλλογή

«Ποιώντας»