Κανατσέλης Γιάννης: Μοναξιά

Μοναξιά

 

Ούτε ένα τηλεφώνημα

δεν έλαβα.

Κανείς δεν σκέφτηκε

αν είμαι μόνος

και αν το δάκρυ

κυλά και ξανακυλά

χωρίς κάποιος

να το συγκρατήσει.

Είναι δύσκολο να είσαι μόνος,

να αισθάνεσαι τη μοναξιά

και να αποζητάς

έστω μια φωνή,

ένα λάθος χτύπημα

στο τηλέφωνο.

Οι δρόμοι δεν είναι ανοιχτοί

να τους πάρεις και να φύγεις.

Δεν υπάρχει διεύθυνση

να την ακολουθήσεις.

Πάλι σε αδιέξοδο θα βρεθείς

και κουρασμένος

θα γυρίσεις πίσω.

Ζεις την μοναξιά

και είναι αυτή

που σου κάνει παρέα.

Δεν μπορείς και δεν θέλεις

να την αφήσεις.

Δεμένη με αλυσίδα

σε ακολουθεί παντού.

Μόνο στο όνειρο

σε αφήνει να ησυχάσεις

για να το ζήσεις

και να σε προσγειώσει

μόλις ξυπνήσεις.

Συνήθισες τα δεσμά

και φαίνεται απίθανο

να θέλεις να αλλάξεις.

Βγάζεις κάθε μέρα

το ίδιο πρόγραμμα

και ακολουθείς πιστά

τα ίδια βήματα.

Οι δρόμοι φεύγουν,

τα μονοπάτια στενεύουν,

οι μέρες μικραίνουν.

Πόσο θα αντέξεις ακόμα;

Διάλεξες τρόπο περίεργο

να δεις τα γύρω σου

και σαν αυτά ξεθωριάζουν,

εσύ κλείνεσαι

όλο και πιο πολύ

στη μοναξιά σου.

 

Γιάννης Κανατσέλης