Αγάπη είναι…

Μένοντας πολλές ώρες μέσα στο σπίτι, λόγω της καραντίνας και της συνεχόμενης αναστολής εργασίας, δεν έχουμε πολλά ερεθίσματα απ’ την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Κάτι οι καινούργιες συνθήκες, κάτι ο φόβος, μας κλείνουν όλο και πιο πολύ μέσα στα σπίτια μας.

Τις συνέπειες βέβαια στην ψυχολογία και τις συμπεριφορές όλων μας θα τις δούμε εν καιρώ.

Παρ’ όλα αυτά, είμαστε λίγο απ’ όλα. Ζέστη, κρύο, και μια συνεχόμενη ψυχρολουσία. Ακόμα και ο καιρός μας κάνει πλάκα.

Απ’ τις ηλιόλουστες σχεδόν καλοκαιρινές ημέρες, στο απόλυτο ψύχος.

Απ’ το θυμό των εξελίξεων σε όλα τα επίπεδα, η ξαφνική και ατελείωτη σώνει και ντε Αγάπη. Καθότι μπαίναμε σε Άγιο Βαλεντίνο διάθεση.

Όλοι ξαφνικά ξαναερωτεύτηκαν μεταξύ τους. Αυτό το Σαββατοκύριακο οι γυναίκες έβαλαν κόκκινα παντού και αγόρασαν κάτι για το έτερον ήμισυ και οι παλιότερες έπρεπε να φτιάξουν γλυκίσματα ή τούρτες στο σχήμα του έρωτα. Καρδιές παντού. Γεμίσαμε, μελώσαμε μέχρι να ξαναμαλώσουμε. Θα πείτε γιατί το προεξοφλώ; Απλούστατα, με όλη αυτή την ανακατωσούρα που ζούμε, εάν δεν βρούμε άλλα ξεσπάσματα σε δραστηριότητες, μεταξύ μας θα φαγωθούμε.

Αλλά… ψυχραιμία.. Αγάπη… μέρες που είναι.

Ας τα πιάσουμε όμως απ’ την αρχή!

Για τα ζητήματα των ημερών όλοι ενημερωνόμαστε καθημερινά, μια που τα γεγονότα δεν σταματούν. Ζούμε καταστάσεις πολέμου, χωρίς καθαυτό τον πόλεμο. Βαλλόμαστε απ’ όλα. Ζέστη, κρύο, χαρές, λύπες, δικαίωση αλλά και απαισιοδοξία.

Κρούσματα, άνοιγμα σχολείων, κλείσιμο κακήν κακώς, ασυνεννοησία στο έπακρο. Μια που μάθανε όλοι πια να το ρίχνουν στις δύσκολες όψεις των πλανητών και τον ανάδρομο Ερμή. Μέχρι και το σύμπαν μας δυσκολεύει.

Να πηγαίνεις λέει με το κύμα. “Σουτ! Μη μιλάς! Δεν είναι ώρα! Δεν το βλέπεις; Με τόσους ανάδρομους πλανήτες και ανάποδες θέσεις, θα μιλήσεις τώρα; Δεν είναι καιρός. Κάτσε κάτω και μη μιλάς! Θα έρθει και η δική σου σειρά!”

Μη τολμήσει κάποιος και κάνει μια καινούργια αρχή. Μια εκκίνηση σε κάτι.

Θα του κακιώσουν πριν αρχίσει!

“Με τέτοια γεγονότα που πας; Ξυπόλυτος στα αγκάθια;” Κάτσε να ωριμάσει σαν σκέψη, να περάσουν και τα άσχημα, να σου φύγει και ο ενθουσιασμός για όποιο ξεκίνημα και πάει λέγοντας. Μέχρι τα νέα να γίνουν παλιά… Τόσο παλιά μέχρι να σαπίσουν.

Κάτι ανάλογο και με τη δικαιοσύνη. Αλήθεια πόσο ηθικά ή ανήθικα μπορεί να επιτρέπονται να εξελιχθούν κάποιες σοβαρές αποκαλύψεις; Τις κάνει πιο ελαφριές άραγε το πέρασμα του χρόνου; Σκίζονται σαν ένα φύλλο χαρτί τα όποια παραπτώματα ή εγκλήματα, γιατί έχει περάσει ο χρόνος;

Πίστευα πως μόνο στα τρόφιμα αναγράφεται ημερομηνία λήξης. Αλλά έκανα λάθος. Υπάρχει και στο ανθρώπινο δίκαιο και στις ψυχές κάποιων ανθρώπων που πήραν την απόφαση να πουν τις αλήθειες τους.

Έχουμε πολλά προνόμια τελικά σαν άνθρωποι. Μπορούμε να συνυπάρχουμε με όλες τις συνθήκες μέσα στο σύνολο. Κακοποιοί, βιαστές, εργαζόμενοι, παιδιά… Όλοι μαζί!

Θεοποιούμε ανθρώπους, με την ίδια ευκολία που τους ρίχνουμε και στα Τάρταρα. Και η ζωή συνεχίζεται. Πολλά, πολλά μαζί. Από μικρά, μέχρι τεράστια. Η αρχή του νήματος σαν βρεθεί, πάλι σε κουβάρι μάλλον καταλήγει.

Ξέφυγα όμως απ’ το θέμα μας. Αγάπη είναι… δεν το βλέπεις; Αφού σ’ αγαπάει… δώσε τόπο στην οργή! Τι εμμονή και αυτή. Έρχονται οι «ισιόστρες». Συνήθως γονείς. Ή και φίλοι, που θα σε κατευθύνουν εκεί που νομίζουν ότι είναι το σωστό.

Το δρόμο μας στα Πάντα όμως, εμείς τον διαλέγουμε. Εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την εξέλιξή μας. Ότι αφορά εμάς, είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι. Δεν αναπολούμε. Δεν ψάχνουμε το πριν. Ούτε τι θα γίνει στο μέλλον. Κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει. Ξεχνάμε το πιο σημαντικό απ’ όλα. Το τώρα!

Τη στιγμή! Αυτή που ζούμε τώρα και φεύγει. Δεν ξαναγυρίζει ποτέ! Αυτή είναι ό,τι πιο αληθινό για μας! Η στιγμή που ζούμε!

Λάθος όλα. Θα ήμασταν όλοι πολύ πιο ευτυχισμένοι εάν ζούσαμε τις στιγμές μας. Εάν βάζαμε σε άμεση εφαρμογή τα όνειρά μας. Όχι το άπιαστο. Το εφικτό!

Ψάχνουν το έτερον ήμισυ. Γιατί με το ζόρι; Αφού κατά κύριο λόγο λειτουργούμε ατομικά. Ερχόμαστε και φεύγουμε μόνοι. Ποιος ο λόγος για τέτοιου είδους άγχη;

Απ’ την άλλη πάλι, μαζί λειτουργούν καλύτερα οι άνθρωποι. Δύο μυαλά είναι καλύτερα από ένα. Μια ομάδα όταν είναι δεμένη, δεν την νικά τίποτα.

Επιπλέον κάποιοι άνθρωποι, απλά, δεν μπορούν να είναι μόνοι.

Αγάπη είναι να μπορείς να λειτουργείς άνετα μέσα στο χώρο σου. Χωρίς να πρέπει να απολογείσαι. Χωρίς ανασφάλειες, χωρίς δεύτερες σκέψεις.

Αγάπη είναι το νοιάξιμο. Σαν αυτό που αισθάνεται μια μάνα για το μωρό της.

Αγάπη είναι να ‘σαι αυθόρμητος, να λάμπεις από ευτυχία!

Αγάπη είναι ένα σωρό πράγματα που μπορούν να φθαρούν μέσα στην καθημερινότητα, αλλά στο τέλος της ημέρας, η αίσθηση που θα αφήσει να είναι τόσο έντονη, όπως την πρώτη φορά.

Αγάπη είναι να μπορούμε να σεβόμαστε και να υπολογίζουμε και μας τους ίδιους, γιατί είναι αυτό στο οποίο θα επενδύουμε συνεχώς.

Αγάπη είναι αυτά που εννοούνται, αλλά δεν λέγονται. Γιατί όταν ειπωθούν, χάνεται όλη τους η μαγεία.

Αγάπη είναι Ο Θεός Ο Ίδιος, που μας Φυλάει Πάντα!

Αγάπη είναι για τον καθένα τόσα πράγματα, που ξέρει μόνο ο ίδιος τελικά…

Σοφία Μπουρή

φ