Λαουτάρης Ι. Εμμανουήλ

Σ’ αγαπώ

 

Ήρθε το Πάσχα, κι η γιορτή σου, μες στο νου,

οι μνήμες άνοιξαν πάλι την πόρτα να περάσω,

και σε μια σκέψη ενός μαύρου στοχασμού,

είπα μην ήτανε καλό να σε ξεχάσω.

 

Αν με πικραίνουν οι ευχές σου οι ζεστές,

τις Άγιες μέρες που με σκέπτεσαι όπως γράφεις,

είναι γιατί, μικρές μ’ ανοίγουνε πληγές

όμως δεν ξέρω αυτό αν πρέπει να το μάθεις.

 

Ο χρόνος φεύγει, και ότι μείνει θε να το σβήσει,

και αν στη βιάση του, κάτι ξεχάσει σ’ ένα συρτάρι,

μες στα κιτάπια του είναι γραμμένο δεν θα τ’ αφήσει,

αργά ή γρήγορα, θε να ξανά ’ρθει κι αυτό να πάρει.

 

Γλυκές οι θύμησες, κρίνα μαγιάτικα ευλογημένα

μα ειν’ αγέρας, σκόρπιες γραφές, αυτό στοχάσου,

κοίταξε πίσω, τα δυό μου χέρια σου ’χω απλωμένα

μεσημεριάζει, κι αν είναι να ’ρθεις, μη στέκεις βιάσου.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009