Γκουτζαμάνη Μαρία

Η κόμη της Βερενίκης και ο Χωροχρόνος

 

Κάθε βραδιά

ανέμενε με λαχτάρα

το αγουροξυπνημένο

φεγγάρι να

κάνει το πρώτο του

πέταγμα στον ουρανό.

Με θωριά βασίλισσας

άφηνε ξέπλεκα

τα μαύρα της

ατίθασα μαλλιά

να λαμπυρίζουν

σαν ερωτικοί

έβενοι στη νύχτα.

Κι εκείνα ελεύθερα

μεθυσμένα από

ερωτισμό μαστίγωναν

τον υπηρέτη

Χωροχρόνο να δηλώσει

υποταγή στη μαγεία της.

Εκείνος βουβός

από θαυμασμό

γινόταν στάχτη

στο άγγιγμά τους,

αιώνιος δεσμώτης

της γοητείας της.

Όταν το νερό

κυλούσε πάνω τους

και τα ακροδάχτυλά της

γινόταν μαγικά χτένια,

οι μαύρες υγρές

μπούκλες

δονούσαν το

κορμί του,

ακόρεστη στιγμή

της αποπλάνησης για κείνον.

 

Μαρία Γκουτζαμάνη