Βαφειάδης Ζήσης

Ονείρου τρυφή

 

Όνειρα ελπιδοφόρα, με πίστη φωτισμένα,

μιας ανοιξιάτικης σιωπής αιθέριοι στοχασμοί,

κάποιο γλυκό απόβραδο γεμίσατε και μένα,

γροικιόταν μακαρισμένα

του πόντου οι παλμοί.

 

Όνειρα μεγαλόπρεπα που σβήνετε τα πάθη

κι υψώνεστε περήφανα σε κόσμους μακρινούς,

εσάς που σας γκρεμίζουνε του κόσμου αυτού τα λάθη

και χάνεστε στα βάθη

σε τάφους γαλανούς,

εσάς κι εγώ παρακαλώ να πάρετε, δεν κλαίω,

και το δικό μου όνειρο σύντροφο ταπεινό,

σε κάποιο ανθώνα απόκοσμο, γαλήνιο και ωραίο

σιμά στον Ναζωραίο

σ’ αγάπης ουρανό.

 

Ζήσης Βαφειάδης

Από την ποιητική συλλογή

«Ένα δένδρο στο ξέφωτο»