ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ.O ψαράς Παντελής, ο διευθυντής κ. Πάρις και η διαστροφική δημιουργικότητα

Ιωάννης Σπ. Λαζαράκος

E-mail: jlazarakosdim@yahoo.gr  

Έγραφε ο κυρός Καλλίνικος, ως Μητροπολίτης Πειραιώς, πως η διαστροφική δημιουργικότητα είναι γέννημα της απληστίας. Εμείς θεωρούμε διαστροφική κάθε δημιουργικότητα που δεν ανταποκρίνεται στο Ευαγγέλιο του Σωτήρος Χριστού. Επομένως ο μακαριστός Μητροπολίτης μας σωστά το απέδιδε, διότι όλοι γνωρίζουμε πως η απληστία είναι μεγάλο αμάρτημα.

Εδώ και αρκετές δεκαετίες ο Αύγουστος, ο μήνας της Παναγιάς μας, έχει μετατραπεί σε περίοδο θερινών διακοπών.

Αρχές, αυτής της νεοεποχίτικης καθιέρωσης, ο κ. Πάρις αφού τελείωσε με σπουδές και στρατιωτικό διορίστηκε υπάλληλος σε κάποιο υπουργείο. Τότε δεν χρειαζόντουσαν ιδιαίτερα μεγάλα πολιτικά μέσα για να διοριστεί κάποιος. Ένα χαρτί από κάποια κομματική οργάνωση και όλα καλά. Αφού λοιπόν ο κ. Πάρις εξασφάλισε εργασία φρόντισε να εξασφαλίσει και τις διακοπές του τον Αύγουστο. Βρήκε λοιπόν ένα πανέμορφο αιγαιοπελαγίτικο νησάκι και μια οικογένεια που ενοικίαζε μια μικρή γκαρσονιέρα και στις 2 Αυγούστου έφθασε ο πρωτευουσιάνος για τις διακοπές του.

Ο κ. Πάρις ξυπνούσε πολύ πρωί και έπινε το καφεδάκι του στο λιακωτό του διαμερίσματός του, απολαμβάνοντας την αύρα του Αρχιπελάγους και αγναντεύοντας τα καράβια να αρμενίζουν στ’ ανοιχτά. Κάθε πρωί, ακριβώς στις 06:30 ένας, πάνω κάτω της ηλικίας του, πήγαινε με τα ψαρικά του κι ένα μικρό καλάθι, λίγο πιο κάτω στο βράχο και ψάρευε. Στις 09:00 ακριβώς τα μάζευε και γύρναγε σπίτι του. Αυτό επαναλαμβανόταν καθημερινά, εκτός αν δεν το επέτρεπε ο καιρός.

Ο Αύγουστος πέρασε και ήρθε άλλος κι άλλος και πολλοί άλλοι. Πάντα ο κ. Πάρις στη γκαρσονιέρα του και ο Παντελής. ο ψαράς, 06;30 – 09:00 στο βράχο και ψάρευε. Ο κ. Πάρις περνώντας τα χρόνια έπαιρνε προαγωγές. Εφέτος έγινε και διευθυντής, ένας μεσήλικας αστός. Και ο Παντελής είχε μεγαλώσει και τους δύο όμως τους χαρακτήριζε πως είχαν μείνει ανύπαντροι για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Ο Παντελής έμενε ανύπαντρος γιατί ο αδελφός του είχε επτά παιδιά και του είχε δώσει όλα τα κτήματα για να θρέψει τη φαμίλια του.

Αυτά που βγάζω από τα ψάρια μου φτάνουν και μου περισσεύουν, έλεγε. Ο κ. Πάρις φοβόταν μη και του βγει η γυναίκα του φεμινίστρια, εξ’ άλλου η αντίληψή του για τη ζωή ήταν μάλλον υλική και όχι πνευματική-μεταφυσική. Αυτά έχει ο κόσμος, ο καθένας έχει το δικαίωμα, όσο ακόμη το έχει, να ορίζει τη ζωή του.

Πήρε λοιπόν ο διευθυντής μας την απόφαση να μιλήσει στον Παντελή, εφέτος που ήρθε και πάλι στο νησί. Σκέφτηκε να τον προσκαλέσει και στο σπίτι του, που ήταν ένα νεόδμητο διαμέρισμα με πολλές ανέσεις. Και οι σπιτονοικοκύρηδες είχαν αναπτυχθεί. Με τη βοήθεια του κ. Πάρι είχαν δανειοδοτηθεί και είχαν φτιάξει ένα μικρό συγκρότημα ενοικιαζομένων δωματίων.

Αφού πέρασαν κάνα- δυο μέρες από την άφιξή του είδε τον Παντελή να πηγαίνει προς το βράχο. Βγαίνει έξω και τον ακολουθεί. Τον πλησιάζει και του λέει:

• Καλή μέρα πατριώτη, θα έχει ψαριά σήμερα;
• Καλημέρα σας, Κύριος γνωρίζει, του απάντησε.
• Μου επιτρέπεις να σου προτείνω κάτι;
• Βεβαίως του απάντησε ο Παντελής. Και ο κ. Πάρις συνέχισε. Γιατί φεύγεις στις εννιά και δεν μένεις πιο πολύ ώρα να πιάσεις περισσότερα ψάρια; Τι να τα κάνω ρώτησε ο ψαράς. Να πάρεις περισσότερα χρήματα… Τι να τα κάνω απάντησε πάλι ο Παντελής. Να αγοράσεις μια βάρκα και να ανοίγεσαι να βγάζεις πολλά ψάρια. Έτσι σιγά –σιγά θα αγοράσεις ένα καΐκι και τότε θα βγάζεις πάρα πολλά λεφτά. Τι να τα κάνω; Ρώτησε πάλι ο Παντελής.
• Να θα αποκτήσεις δυο-τρία καΐκια και μετά θα κάθεσαι…
• Και ο ψαράς του απάντησε: και τώρα βρε φιλαράκο τι κάνω; Δεν κάθομαι, γιατί πρέπει να μπω σε αυτό το τρυπάκι; Αλλά έτσι είσαστε οι περισσότεροι πρωτευουσιάνοι λεφτά-λεφτά και στο τέλος έχετε κάνει μια τρύπα στο νερό. Να κοίτα τους σπιτονοικοκύρηδές σου και δεν τους κουτσομπολεύω, στα λέω γιατί τα γνωρίζεις, εσύ τους συμβουλεύεις απ’ ότι οι ίδιοι λένε. Πήραν ένα σωρό δανικά από την τράπεζα γιατί; Για να αβγατίσει το εισόδημα που όταν πρωτοήρθες ήταν πέντε στόματα και τώρα είναι δώδεκα και τέσσερα μερδικά. Πως θα τα βγάλουν οι άνθρωποι αυτοί πέρα; Η Παναγιά η Δεκαπενταυγουστιανή να τους βοηθήσει, θα τους πάρουν και τις βράκες τους…
• Δική τους θέληση ήταν κι εγώ τους βοήθησα χωρίς κανένα κέρδος Παντελή… ψέλλισε ο διευθυντής.
• -Συμφωνώ αλλά εσύ είσαι ο γραμματιζούμενος που έχεις τα μέσα και τις γνωριμίες, αυτά τους τα είπες; Ότι δηλαδή οι τράπεζες δεν χωρατεύουν, εκατό δανείζεσαι εξήντα παίρνεις στο χέρι και ο θεός να σε φυλάει από τη μαστοράντζα; Όμως εγώ είμαι αγράμματος και δεν είναι τιμητικό να στα λέω αυτά.
• Εντάξει Παντελή, πάντως εγώ δεν κέρδισα ούτε μια δεκάρα, απλά προσπάθησα να βοηθήσω μια φτωχή οικογένεια να σταθεί σε μια σύγχρονη κοινωνία…
• Ναι. συμφωνώ, αλλά τα μυαλά τους πήραν αέρα και όπως είπε ένας σοφός «Η ανάγκη ξέρει αυτά που χρειάζεται, δεν τα ξέρει όμως εκείνος που έχει την ανάγκη». Οι άνθρωποι λοιπόν με ΑΝΑΠΟΔΑ ΒΗΜΑΤΑ υπηρετούν τυφλοί τη δήθεν ανάγκη ενώ στην πραγματικότητα υπηρετούμε την απληστία μας. Έτσι ξεπέφτουμε στη διαστροφική δημιουργικότητα. Όπως μας είπε στο κήρυγμά του και ο παπα-Νικόλας την Κυριακή πριν μας μεταλάβει. Αλήθεια εσύ δεν τα πας καλά με την Εκκλησία; Συμπάθα με βέβαια δικαίωμά σου…
• –Όχι…, πιστεύω κι εγώ… Παντελή…

Έτσι τελείωσε η κουβέντα του διευθυντή και του ψαρά.