Η ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΘΕΟΠΑΤΟΡΩΝ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ
Η Θεοτόκος, το καύχημα και το κόσμημα των Χριστιανών, εορτάζεται πολλές φορές τον χρόνον. Είναι το ιερότερον πρόσωπον, που τιμά ο Ελληνικός λαός. Τα μυστήριά της είναι «πάντα υπέρ έννοιαν, πάντα υπερένδοξα», γι αυτό και πολλοί Υμνωδοί, Την ύμνησαν, διότι σε Αυτήν αρμόζει «θείος και ιερός ύμνος». Οι ποιητές και οι υμνογράφοι συνέθεσαν ύμνους θεόπνευστους, μεγαλυνάρια, ωδάς πνευματικάς, για να εορτάζεται ακατάπαυστα η Παναγία Μητέρα μας.
Και εμείς με ψαλμούς και ύμνους θα υμνήσομε σήμερον την Σύναξίν των.
Σύναξις, στην χριστιανική και λειτουργική γλώσσα, καλείται η συνάθροισις των πιστών, προκειμένου να τιμήσουν ιδιαίτερα την μνήμην των Αγίων, η κάποιο θρησκευτικόν γεγονός, με ιδιαιτέραν λειτουργία και υμνολογία.
Κατά την αρχαίαν εκκλησιαστικήν παράδοσιν, το Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου, ορίστηκε να εορτάζεται, στις 8 Σεπτεμβρίου και την επομένην, 9 Σεπτεμβρίου, να εορτάζεται «Η Σύναξις των Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης». Αυτοί, οι οποίοι έγιναν πρόξενοι της παγκοσμίου σωτηρίας, με την γέννησιν της Αγίας θυγατρός τους.
Το μυστήριον της θείας οικονομίας, ο Υμνογράφος προσπαθεί με εικόνες, σχήματα, αλλά και απλά λόγια, να το αποδώσει. Στην α΄ ωδή γίνεται αναφορά στους γονείς της Θεοτόκου.
«Σωτηρίας πάσης αρχηγός, ο μακαριώτατος Ιωακείμ και η Άννα η ένδοξος, την αγνήν και άμωμον και Πανάχραντον Θεοτόκον εγέννησαν…».
Οι γονείς της Θεοτόκου δεν ήταν τυχαίοι άνθρωποι, αλλά χαρακτηρίζονταν από έντονη θεοσέβειαν και υπακοήν στο νόμον του Θεού. Ο Θεός έδωσε στην Αγίαν Άνναν, ενάρετη ζωήν, αλλά για δοκιμασία την στείρωσιν της μητρότητος.
Την εποχήν εκείνην η ατεκνία ήταν ντροπή. Ο Ιωακείμ και η Άννα, ενώ ήταν άμεμπτοι μπροστά στον Θεόν, οι Ισραηλίτες τους κατηγορούσαν, γιατί ήταν άτεκνοι. Θεωρούσαν την πολυτεκνίαν ανώτερη αρετή και την ατεκνίαν μεγάλην συμφορά. Όταν λοιπόν αξιώθηκεν η Αγία Άννα μας, να αποκτήσει παιδί, κράζουσα έψαλλε: «Ουκ έστιν Άγιος πλην σου Κύριε». (ωδή γ΄).
Και ο ιερός Υμνωδός μας προτρέπει να «Υμνήσωμεν την πάνσεπτον ξυνωρίδα (ζεύγος) δι’ ης ημίν εξέλαμψεν (προήλθεν) η Παρθένος…» (στίχοι γ΄ ωδής)
Ο Ιωακείμ προερχόταν από βασιλικήν φυλήν και η Άννα από ιερατικήν. Αυτές οι φυλές συγγένευαν μεταξύ τους και μπορούσαν να δώσουν θυγατέρες, η μία φυλή στην άλλην. Έτσι ο Ιωακείμ παντρεύτηκε την Άννα. Η Άννα όμως ήτο στείρα και παρακαλούσε τον Κύριον, μέρα νύχτα με δάκρυα, να της δώσει ένα παιδάκι όχι για την ίδια, αλλά για τον Θεόν. Η τεκνογονία εθεωρείτο υποχρέωσις απέναντι στον Θεόν.
Είναι εύλογο να ζητάμε κάτι από τον Θεόν για εμάς. Όμως είναι αξιέπαινον, όταν ζητάμε κάτι για το θέλημα του Θεού. Έτσι και ο Ιωακείμ και η Άννα, ήθελαν μίαν ψυχούλα, για να αναπαυθεί εκεί ο Κύριος. Ας θυμηθούμε τους ψαλμούς του Δαβίδ, ο οποίος λέγει: «(131,1-5) «δεν θα εισέλθω στην σκηνήν, που κατοικώ και να κοιμηθώ, εάν δεν βρω τόπον για τον Θεόν μου, τον Θεόν του Ιακώβ».
Και πραγματικά το θαύμα ψάλλεται στην α΄ ωδήν, (στίχοι) «Του θείου τόκου σου αγνή, πάσαν φύσεως τάξιν, υπερβαίνει το θαύμα…».
Η στείρα Άννα φέρνει στον κόσμον παιδί διότι, «όπου Θεός βούλεται, νικάται της φύσεως τάξις» και η κατάρα της στειρώσεως με την βούλησιν του Θεού δημιουργεί συνθήκες και εκ της στειρώσεως γεννιέται η Παναγία, «πρωτότοκος», αφού θα γεννούσε τον «πρωτότοκον, όλης της δημιουργίας», ο οποίος κατά τον ίδιον τρόπον εδημιούργησεν το κόσμον εκ του μηδενός.
Το ευχάριστον αυτό γεγονός, οδηγεί την καρδιά και τα χείλη του Υμνωδού να ψάλλει «Ω μακαρία δυάς, υμείς πάντων γεννητόρων υπερήρθητε, ότι την της κτίσεως πάσης υπερέχουσαν, εβλαστήσατε…».
Μετάφρασις: (Ευτυχισμένο ζευγάρι, εσείς από όλους τους γονείς, υψωθήκατε, από όλην την κτίσιν, τόσον ψηλά, με τον ευλογημένον καρπόν που φέρατε στον κόσμον).
Η Άννα, αφού αξιώθηκε να αποκτήσει τη μοναδικήν κόρην, την μητέρα του Σωτήρα του κόσμου, την αφιέρωσε στον Θεόν, όπως είχεν υποσχεθεί και έζησε την υπόλοιπον ζωήν της με προσευχές, νηστείες και ελεημοσύνες.
Τα ευλογημένο αυτό ζευγάρι, αφού έφερεν εις πέρας το θείον έργον, παρέδωσαν ειρηνικά την δίκαια ψυχή τους στον Θεόν, κληρονομώντας την αιώνια ζωήν.
Ο Ιωακείμ επέθανε σε ηλικίαν 92 ετών, οκτώ χρόνια μετά τα Εισόδια της Θεοτόκου. Ενώ η Άννα σε ηλικίαν 83 ετών και 11μήνες μετά τον θάνατον του Ιωακείμ. Οι Άγιοι Θεοπάτορες είναι το απόλυτον πρότυπον του γάμου της οικογενειακής ζωής Το παράδειγμα των Θεοπατέρων μας διδάσκει να αγαπάμε την τεκνογονία και τα παιδιά.
Αγαπητοί μου Αναγνώστες, εορτάζοντες την μνήμην των δικαίων Θεοπατόρων, ας ικετεύσομεν τον Κύριον, ίνα δι΄ Αυτών, σώσει τας ψυχάς ημών.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ
Mαρία Τσακανίκα