Μπήκε ο Οκτώβριος
Μπήκαμε αισίως και στον Οκτώβριο, το δεύτερο μήνα του Φθινοπώρου και ο καιρός έχει ήδη αρχίσει να δροσίζει και να θυμίζει πραγματικά Φθινόπωρο με τις υγρασίες και τα πρωτοβρόχια του. Ας πούμε λίγα λόγια για το μήνα Οκτώβριο που πήρε το όνομά του από το λατινικό Octo, το οποίο προέρχεται από το Ελληνικό Οκτώ. Στην Αρχαία Ρώμη ο Οκτώβριος αποκαλούνταν και Sementilius (semen σημαίνει σπόρος) και είχε λάβει αυτό το όνομα γιατί είναι ο κατεξοχήν μήνας της σποράς.
Για μας τους Έλληνες ο Οκτώβριος είναι συνυφασμένος με, την γιορτή του Αγίου Δημητρίου, τους απελευθερωτικούς αγώνες του 1912 και ιδιαίτερα με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, και φυσικά με την Εθνική Γιορτή της 28ης Οκτωβρίου. Όπως και νάχει ο Οκτώβριος είναι ένας ευλογημένος μήνας γεμάτος γιορτές και γεγονότα που δεν περνούν απαρατήρητα. Θα αναφέρω μόνο ότι την 1η Οκτωβρίου γιορτάζει ο Άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης και θα μου επιτρέψετε να πω λίγα λόγια γι’ αυτόν τον Άγιο που έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Άγιο Όρος.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης καταγόταν από το Δυρράχιο. Ήταν καλλίφωνος ψάλτης και έζησε την εποχή που αυτοκράτορες στο Βυζάντιο ήταν από την οικογένεια των Κομνηνών. Κάποια στιγμή έφυγε από την Κωνσταντινούπολη όπου ήταν ο πλέον γνωστός ψάλτης και πήγε κρυφά στο Άγιο Όρος, στην Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Εκεί δεν φανέρωσε την ταυτότητά του και ο ηγούμενος τον έβαλε γιδοβοσκό. Μια μέρα ένας μοναχός που πήγε στο βουνό να ειδοποιήσει τον Κουκουζέλη για μια υπόθεση, τον άκουσε να ψέλνει τόσο υπέροχα που τα γίδια είχαν σταθεί όρθια στα πισινά τους πόδια και τον άκουγαν μαγεμένα. Τότε κατάλαβε ότι αυτός ήταν ο Κουκουζέλης, ο μέγας ψάλτης και υμνωδός που είχε εξαφανιστεί από την Κωνσταντινούπολη. Στη συνέχεια το είπε στον ηγούμενο και τους άλλους μοναχούς οι οποίοι έσπευσαν να πάνε στο βουνό και να τον φέρουν στην Μονή.
Εκεί ο Κουκουζέλης νύχτα και μέρα έψελνε για χάρη της Παναγίας και αυτή ένα βράδυ, στους Χαιρετισμούς της Παναγίας, την ώρα που βρισκόταν μισοκοιμισμένος στο ψαλτήρι από την κούραση, τον επέπληξε τρυφερά και του έδωσε ένα χρυσό νόμισμα ως ανταμοιβή για να συνεχίσει να ψέλνει, του υποσχέθηκε μάλιστα ότι ποτέ δεν θα τον εγκατέλειπε. Έντρομος είχε ξυπνήσει ο Κουκουζέλης με το νόμισμα της Παναγίας στο χέρι και με κλάματα και προσευχές προσπάθησε μέχρι το τέλος της ζωής του να δοξάζει το Όνομά Της και την Χάρη Της.
Από την μεγάλη ορθοστασία σάπισαν τα πόδια του Κουκουζέλη και αυτός μέσα από τις προσευχές του απευθύνθηκε σε Αυτήν και ζήτησε τη βοήθειά Της όπως και έγινε. Η υγεία του αποκαταστάθηκε και αυτός συνέχισε, ακούραστα και με βαθύτερη πίστη, να ψέλνει και να γράφει εκκλησιαστική μουσική.
Η εικόνα της Παναγίας μπροστά στην οποία έψαλε ο Κουκουζέλης ονομάζεται πλέον Κουκουζέλισσα και βρίσκεται στο παρεκκλήσι της Μονής, όπου κάθε βράδυ γίνεται παράκληση στην Παναγία.
Εμείς κάθε χρόνο, μια μεγάλη ομάδα προσκυνητών, φροντίζουμε όταν πηγαίνουμε Άγιο Όρος να μην παραλείπουμε ένα προσκύνημα στην Ιερά Μονή της Μεγίστης Λαύρας. Η Παναγία η Κουκουζέλισσα με το χρυσό νόμισμα στην εικόνα της, αυτό που η ίδια είχε δώσει στον Κουκουζέλη είναι πάντα στην καρδιά μας και μας βοηθά πάρα πολύ. Όσοι πάτε στο Άγιο Όρος μην ξεχνάτε ένα προσκύνημα στη Χάρη Της. Είναι σίγουρο πως και εσείς θα ωφεληθείτε.