Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας Πειραιά.Ενορία εν δράσει Η πόλις εάλω…
Συνεχίστηκε την Τρίτη 12 Οκτωβρίου, με τον 2ο κύκλο, η σειρά διαλέξεων που πραγματοποιεί ο Εικαστικός και Συγγραφέας κ. Βαγγέλης Παππάς, με γενικό τίτλο «Γνωρίζω την Ελληνική μου ταυτότητα», στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», και θα ολοκληρωθούν τον Δεκέμβριο, καλύπτοντας όλη την χρονική περίοδο της επετείου των 200 χρόνων από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Η συνάντηση επικεντρώθηκε στο έτος 1453 και την συγκλονιστική ιστορία της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους Οθωμανούς Τούρκους, τον αγώνα να κρατηθεί με κάθε θυσία η αυτοκρατορία και την απέλπιδα προσπάθεια των Ελλήνων να μην σβήσουν οριστικά.
Η αυτοκρατορία, από το 1261, διοικείται από την οικογένεια των Παλαιολόγων. Είναι μία εποχή όπου συμβαίνει το ιστορικό παράδοξο, να έχουμε ένα πολιτισμό σε φάση αναγέννησης, τρομερή ανάπτυξη στις τέχνες, τα γράμματα, τις επιστήμες, τη φιλοσοφία, τη θεολογία, και από την άλλη το κράτος καταρρέει.
Το 1321 ξεκινούν οι εμφύλιοι πόλεμοι μέσα στην αυτοκρατορία. Οι πόλεμοι αυτοί, ήταν πολυεπίπεδοι και δεν αφορούσαν ένα είδος εμφυλίου. Αυτό έφερε συρρίκνωση, οικονομική φτώχια, μαρασμό, αλλά και κάτι χειρότερο, την αδιαφορία των υπηκόων.
Αδιαφόρησαν για το σύμβολο, που ήταν ο αυτοκράτορας, η αυτοκρατορική αίγλη. Νιώθουν μια απαξίωση, έχουν μια μελαγχολία βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους, αντί να οργανώσουν το κράτος, αντί να τιμήσουν τους Έλληνες, που είναι η ραχοκοκαλιά αυτού του κράτους, να κάνουν όλα τα χατίρια στους ξένους που κατοικούν σε αυτό, και αντί να ομονοήσουν, σκοτώνονται.
Και βλέποντας τον κίνδυνο των Τούρκων, δεν κάνουν κάτι πρακτικό, αλλά πάνε στους δυτικούς να ζητήσουν βοήθεια, οι οποίοι τους ζητούν την ένωση των Εκκλησιών και βασικά να υποταχθεί η Ορθοδοξία στον Καθολικισμό.
Όταν ο λαός και ο κλήρος αντιδρούσε στην ένωση με τον Πάπα, προασπίζονταν την Ορθοδοξία. Παράλληλα, ο λαός θυμόταν τι σημαίνει λατινοκρατία και ήταν ένα τραύμα που δεν μπορούσε να γιατρευτεί.
Και δεν είναι μόνο ότι όταν οι Λατίνοι είχαν μπει στην Κωνσταντινούπολη το 1204, την γύμνωσαν, την κατέκλεψαν, την κατέκαψαν, για να την παραλάβουν οι Έλληνες, σαν ένα κουφάρι.
Αλλά αποδείχτηκε ότι οι Λατίνοι ήταν πολύ σκληρότεροι από τους Τούρκους, επηρέαζαν τον τρόπο σκέψης, ομιλίας, πίστης, ολόκληρη την ζωή των Ελλήνων, οι οποίοι δεν ήθελαν να το ξαναζήσουν.
Έχουμε έναν λαό που λέει, ότι αν χάσει την ελευθερία του, ας την χάσει από εκείνον που δεν θα του στερήσει την πίστη του, ενώ με τους Λατίνους θα κινδύνευε να την χάσει.
Μετά από 1.200 χρόνια, η Πόλη έπεσε. Τόσους αιώνες μοίρασε πολιτισμό και ήταν φάρος για την οικουμένη. Η Ρωμανία έπεσε, αλλά ο λαός δεν αφήνει τίποτα να λησμονηθεί, γιατί δεν την δώσαμε αλλά πολεμήσαμε με ψηλά το κεφάλι και χάσαμε.