Κάραλη – Παπαδοπούλου Ακριβή

Ο κάβος της κυράς

Λες δόντια δράκοντα

τα βράχια έχουν ξεσχίσει

νοιώθεις δέος στην καρδιά

απ’ όπου τ’ αντικρίσεις.

 

Αλύπητα χτυπάει εκεί

το κύμα μέρα νύχτα

είτε λιακάδα, είτε βροχή

είτε σκοτάδι πήχτρα.

 

Στο ακρωτήρι νότια

στον κάβο της Λευκάδας

εμαζευόνταν οι Θεοί,

εκάνανε καντάδα.

 

Η μελωδία τους γλυκά

ολούθε απλωνόταν

ο Ζέφυρος νωχελικά

μ’ αυτή νανουριζόταν.

 

Έπεσε του Απόλλωνα,

η λύρα του, εχάθη!

Αναπολούσε εκεί Σαπφώ,

απότομα εταράχθη.

 

Στο ακρωτήρι της κυράς

το φοβερό Δουκάο,

η ποιήτρια Σαπφώ

κοίταζε προς τα κάτω.

 

Μονομιάς εβρέθηκε

στα στοιχειωμένα βάθη

τα λογικά της έχασε

έτσι η φτωχή εχάθη.

 

Θρύλοι πολλοί εμπλέξανε

φίλε μου σ’ όλα αυτά.

Όμως η Σαπφώ έμεινε,

του κάβου η κυρά!

 

Ακριβή Κάραλη – Παπαδοπούλου