Η ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΡΑΗ.Η ΚΥΡΙΑΚΟΥΛΑ, ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ,Η ΓΑΤΑ Η ΜΑΡΙΖΑ ΚΙ Ο ΨΕΥΤΟΦΕΜΙΝΙΣΜΟΣ.Η Γάτα της θείας Κυριακούλας, η Μαρίζα
Στον κήπο του σπιτιού, της θείας Πικραγγουριάς στην εξοχή, ζει τριγυρίζοντας και βρίσκοντας κονάκι πότε εδώ και πότε εκεί, η γάτα η Μαρίζα… Είναι μόλις οκτώ μηνών και η ζωή στο βουνό, την έχει κάνει θηρίο. Ένα εύρωστο ζωντανό, που κρατά το ρόλο του, ως οικιακό ζώο, που και τη φροντίδα των ανθρώπων απολαμβάνει, αλλά και τη φύση της έχει διατηρήσει. Η Μαρίζα γεννήθηκε πριν λίγους μήνες και ήταν η μοναδική, που επιβίωσε από τα αδελφάκια της. Η μητέρα της, γέννησε κάπου στο βουνό κι εμφανίστηκε μια μέρα, στην αυλή της θείας Κυριακούλας, μαζί με το γατάκι της, τη Μαρίζα, όπως τη βάφτισε η θεία Κυριακούλα, γιατί εκείνη την ημέρα, άκουγε ένα δίσκο της σπουδαίας δικής μας καλλιτέχνιδας, Μαρίζας Κωχ, με την εξαίσια φωνή και τις εκπληκτικές της συνθέσεις. Είχε καθίσει το γατάκι δίπλα στο στερεοφωνικό κι άκουγε με προσοχή. Αφού σου αρέσει τόσο, όπως κι εμένα άλλωστε, είπε η ηλικιωμένη κυρία στο ζωάκι, θα σου δώσω το όνομα της… Κι έτσι κι έγινε!
Αλλά η Μαρίζα, που έκτοτε, βρήκε κονάκι στην αυλή της θείας Κυριακούλας, φαίνεται, πως παρέμεινε μια γάτα του βουνού, που ποτέ δεν απαρνήθηκε την άγρια φύση της. Έτσι προχθές, Δεκέμβρη μήνα, ο θεία Πικραγγουριά απόρησε σαν την είδε να σκουρώνει κατεβάζοντας κάτω τα αυτιά και να κυνηγά κάτι ανάμεσα στα χορτάρια της αυλής! Δευτερόλεπτα κατόπιν, η Μαρίζα εμφανίστηκε με το τρόπαιο της, στο στόμα. Είχε σκοτώσει, ολόκληρη οχιά και μάλιστα χειμωνιάτικα και προτού την προλάβει άνθρωπος, την πήγε κοντά στο πιάτο με τα αποφάγια, που της είχε αφήσει η θεία Κυριακούλα, κοντά στο θεμέλιο του σπιτιού, για να την χαρεί με την παρέα της, τις γάτες, που συχνάζουν για… μεζέδες, έξω από το σπίτι της Κυριακούλας.
Άφωνη, έμεινε η καλόκαρδη συνταξιούχος, βλέποντας τη φύση του ζώου, που σκότωσε ένα άλλο ζώο, προκειμένου να τραφεί, ή να διασωθεί, ή ακόμα και να διασώσει το αφεντικό της, όπως θεωρεί την ηλικιωμένη γυναίκα, που την τρέφει, την φροντίζει, αλλά ποτέ δεν διανοήθηκε να της στερήσει την ελευθερία της και το δικαίωμα να αναπαράγεται.
Με λύπη αναλογίστηκε η εκπαιδευτικός, τα κακόμοιρα τα ζώα, που κάποιοι « φιλόζωοι», διατηρούν σε διαμερίσματα κατά δεκάδες, σύμφωνα με έναν ανήκουστο νόμο, που τους επιτρέπει να τα στοιβάζουν μέσα σε δωμάτια, ακρωτηριασμένα, στειρωμένα για το καλό τους υποτίθεται, τρεφόμενα με την ίδια άνοστη… γατο – γαλέτα μέρα νύχτα.
Σύμφωνα με την έκδηλη ευτυχία, της γάτας της Μαρίζας, την ώρα, που έκανε την περιφορά του τρόπαιου, στην αυλή της Κυριακούλας, η ελεύθερη ζωή, για τα ζώα αλλά και τους ανθρώπους, είναι ανεκτίμητο αγαθό. Και μπορεί η φυσική επιλογή, να είναι αμείλικτη, όσον αφορά την επιβίωση τους, αλλά πολύ λιγότερο επικίνδυνη, από τη διαστροφή του ανθρώπου, όταν παρεμβαίνει στο έργο της φύσης, με πολύ μεγαλύτερη σκληρότητα. Χειμώνα καιρό, σπάνια βλέπαμε οχιές να τριγυρνούν στις αυλές μας, σκεφτόταν η Κυριακούλα. Δυστυχώς όμως, πρόσφατα μετά την σπουδή κάποιων φιλόζωων ακτιβιστών το περασμένο καλοκαίρι, να παρέμβουν απελευθερώνοντας επίτηδες φίδια στα βουνά μας, με πρόφαση τη δήθεν εξαφάνιση του είδους, οι συνθήκες άλλαξαν, όχι όμως και τα ένστικτα της γάτας, της Μαρίζας, που έσωσε τη θεία Κυριακούλα από βέβαιο κίνδυνο.
Είναι αλήθεια, ότι ο ανώριμος νεόπλουτος άνθρωπος του 21ου αιώνα, θεώρησε ότι η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη της εποχής του, δίνει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στη φυσική τάξη των πραγμάτων, με τρόπο, που δεν συμβαδίζει με τον άγραφο φυσικό νόμο της ηθικής τάξης.
Τις περισσότερες φορές, πίσω από αυτή τη σπουδή του εκσυγχρονισμού, ευρίσκονται μόνο ευτελή οικονομικά κίνητρα, ενώ ταυτόχρονα, ενορχηστρώνονται επικοινωνιακές συγχορδίες, για θέματα, που δήθεν αποτελούν σημεία της εποχής μας, όπως οι περίφημες «γυναικοκτονίες».
ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ, ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΠΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ
«Σκίσε τη γάτα»…», «Δώστης ένα χαστούκι να σε αγαπήσει», «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο»…
Όλες αυτές οι κουβέντες, υπήρξαν προτροπές μιας άλλης εποχής, που οι γυναίκες και τα παιδιά, υφίσταντο σωματική βία, προς συμμόρφωση… «Μικρό δεν έδειρες, μεγάλον δεν ορίζεις…», έλεγαν.
Άλλη παροιμία… Τα χαστούκια έδιναν κι έπαιρναν στις ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες, όπου οι πρωταγωνίστριες έπεφταν λιγωμένες στην αγκαλιά του σκληρού μακροχέρη άντρα με πάθος! Πως να συνετίσει κανείς όλον αυτόν τον κόσμο και να διδάξει ότι η βία, είναι επικίνδυνη και κατακριτέα; Παρά τις προτροπές όμως, ελάχιστα εγκλήματα οικογενειακής βίας, συνέβαιναν.
Όταν όμως, οι ρόλοι των συζύγων έχουν εμπλακεί και φθαρεί ανεπανόρθωτα, πως είναι δυνατόν να ελέγξει κανείς το αποτέλεσμα, αν δεν υπάρξουν όρια; Άλλο ισότητα των φύλων κι άλλο ισοτιμία. Δεν μπορεί να υπάρχουν -κι όμως υπάρχουν- σύζυγοι και πατέρες, που ζητούν από τη λεχώνα σύζυγο τους να πληρώσει μισά-μισά τα έξοδα της γέννας, τη στιγμή, που ακόμα και σήμερα, πολλές φορές, η επίτοκος, χάνει τη ζωή της. Η έγκυος έχει το ένα πόδι στο λάκκο, έλεγαν οι παλιοί. Πόσο προστατευτική είναι όμως μια κοινωνία, που δεν δίνει επαρκή άδεια μητρότητας στην εργαζόμενη γυναίκα, με τις πλάτες του κράτους και τα μωρά στοιβάζονται σε παιδικούς σταθμούς από τους πρώτους μήνες της ζωής τους; Πόσο δίκαιη είναι μια κοινωνία, όπου η άδεια μητρότητας είναι διαφορετική στο δημόσιο τομέα από τον ιδιωτικό;
Για ποια ισότητα μιλάμε, όταν έχουμε κάνει υποζύγιο την εργαζόμενη μητέρα, που πρέπει να εργαστεί διπλά για να φθάσει τα πλέον ανεπίτευκτα όρια συνταξιοδότησης; Πόσο βοηθούμε τη μονογονεϊκή οικογένεια, ως πολιτεία; Την άνεργη μητέρα; Πόσο υποκριτές είμαστε όταν μιλάμε για ισότητα και αρνούμεθα σύνταξη στις χήρες, πριν τα 67 έτη και στέλνουμε γυναίκες άνω των 40-50 ετών, με πένθος και βίαιη αλλαγή της καθημερινότητας τους, προς ανεύρεση εργασίας; Την εποχή, που μεσουρανούσαν τα χαστούκια στον κινηματογράφο, οι ρόλοι στην εύρυθμη οικογένεια ήταν διακριτοί.
Μισό – μισό, πληρώνεται το γάλα του παιδιού, λένε οι μοντέρνοι, αλλά η φροντίδα, ο χρόνος επιμέλειας, το χάδι και η επιμέλεια, γίνεται 90% από τη μητέρα και αυτό είναι νόμος της φύσης. Επομένως, πως αυτή η βάρβαρη νεωτεριστική κοινωνία, που κορδώνεται ότι έχει πετύχει την αθανασία, που κάνει παιδιά στα 50 +, που καγχάζει ότι δεν θέλει φύλα, άρρεν και θήλυ, που θεωρεί ότι δάμασε τη φύση, απορεί, για ποιο λόγο, χάνεται η ισορροπία σε μια αλλοπρόσαλλη συνύπαρξη, όπου η αδύναμη σωματικά γυναίκα, καταλήγει κάτω από τη βία, του ισχυρότερου σωματικά άνδρα, που θέλει με αυτόν τον τρόπο, να επιβάλλει ενστικτωδώς την εξουσία του, σαν το λιοντάρι, που σκοτώνει ένα ελάφι για πρόγευμα;
Η ανισοτιμία του έργου ανδρός και γυναικός εξακολουθεί να υπάρχει, παρά την πρόφαση της υποκριτικής ισότητας, που επιβλήθηκε από όσους σκιώδεις κι αθέατους κυβερνήτες έριξαν τη γυναίκα στην παραγωγή, προκειμένου να φορολογούν διπλά την οικογένεια και φυσικά να αφανίσουν τη λευκή φυλή, που είναι περισσότερο ευάλωτη σε νεωτερισμούς, από τριτοκοσμικές κι αναλφάβητες κοινωνίες, που ακολουθούν ενστικτώδεις ροπές και συμπεριφορές.
Δεν είναι ψέμα άλλωστε, ότι η περίφημη ηγερία του κακώς εννοούμενου φεμινισμού, Gloria Steinem, υπήρξε υπάλληλος και έμμεσα μετέπειτα χρηματοδοτούμενη από την CIA. Η δημιουργία σύγχυσης και χαοτικών καταστάσεων, είναι βέβαιο ότι αποσταθεροποιούν, διχάζουν και διαλύουν τον κοινωνικό ιστό. Δεν είναι ψέμα, ότι πίσω από κάθε δήθεν προοδευτικό κίνημα δικαιωματισμού για το αλλοπρόσαλλο, που παρεμβαίνει στους φυσικούς νόμους, συνήθως εκτός από χρήσιμους ηλίθιους, κρύβονται καλοπληρωμένοι πράκτορες, που εκτελούν αποστολές υβριδικού πολέμου.
Αλλά από αυτά, δεν μασάει, ούτε η Κυριακούλα, ούτε η γάτα της η Μαρίζα, που και τις οχιές σκοτώνουν πριν δαγκώσουν και διδάσκουν ισορροπία, επαγρύπνηση και ισοτιμία. Διότι όλα τα δάκτυλά μας είναι ισότιμα, αλλά δεν είναι ίσα εκ κατασκευής. Καθένα έχει διαφορετική λειτουργία. Το ίδιο ισχύει και για τον άνδρα και τη γυναίκα. Άλλος ο δείκτης κι άλλος ο αντίχειρας κι ουαί κι αλίμονο, αν ο δείκτης θελήσει να γίνει αντίχειρας κι ο αντίχειρας ωτίτης με χειρουργική επέμβαση, μετά από φανφάρες και λοιπές αηδίες περί ισότητας ανατομικής και λειτουργικής, κάτι, που η φύση και απορρίπτει αλλά και εκδικείται.
Με τον ύπουλο αυτό τρόπο της αποσταθεροποίησης προτύπων, εισβάλουν οι υποκινητές, σε μια διαλυμένη κοινωνία και τέλος καταλαμβάνουν και το κάστρο και τους φυσικούς πόρους και κυρίως τον πλούτο της.
Πολλά διδάσκει η γάτα η Μαρίζα, σκεπτόταν λοιπόν, η σοφή θεία Κυριακούλα, σαν μάζευε χαλικωτές, ζοχούς και ραδίκια από την αυλή της, χωρίς να κινδυνεύει.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός