Αυτό το ποίημα
αν είναι γυμνό στην καταιγίδα,
Αυτό το ποίημα δε στεγάζεται
κάτω από μαύρη ηλιαχτίδα.
Αντέχει σ’ όλους τους καιρούς,
σε μπόρες, σε κατατρεγμούς
και μένει πάντα άστρο φωτεινό.
Ποτέ δε συμβιβάζεται,
δε φθείρεται, δε βιάζεται
και έχει πάντα πρίμα τον καιρό.
Αυτό το ποίημα είναι πηγή,
ποτίζει άνθη μαραμένα,
είναι της ευτυχίας το κλειδί,
γιατρεύει χείλια πικραμένα.
Πότης Κατράκης