Θάνου Νατάσσα

Καλό φωτισμένο μήνα…

Την μάσκα του έβαλε και αυτός…

Τον χρόνο ανέλαβε σκυθρωπός…

Το πρόσωπο έκφρασης έκρυψε…

Στον σάκο του χαρές λύπες έβαλε…

 

Φέρνει μαζί του και γιορτές…

Μα οι εκκλησίες πάλι κλειστές…

Του Αγίου Τρύφωνα, Υπαπαντής…

Βουβής κατάνυξης και προσευχής…

 

Κοιτάζει γύρω του απορημένος…

Ο κόσμος ανέκφραστος θλιμμένος…

Τα πουλιά ελεύθερα τραγουδάνε…

Τους ανθρώπους με λύπη κοιτάνε…

 

Στον λαβύρινθό τους μπερδεμένοι…

Η ελευθερία βούλησης χαμένη…

Στην μια έξοδο είναι η φυλακή…

Στην άλλη ο ιος καραδοκεί…

 

Και με μιας αυτός αποφασίζει…

Με χαρά να τους γεμίζει…

Να δει χαμογελαστή ματιά…

Και χαμογέλα ξανά παιδικά…

 

Και τις αμυγδαλιές θα στολίσει…

Στους ανθρώπους χρώμα να χαρίσει…

Μα σκέφτεται τι άλλο να κάνει…

Στην γη την χαρά στεφάνι της βάνει…

 

Νατάσσα Θάνου