Λαουτάρης .Ι. Εμμανουήλ

Του Αγίου Βαλεντίνου

Μπήκε ο Φλεβάρης βιαστικά, πρώτος στο γλέντι μήνας

σέρνοντας κάποια αποκριά, μάσκας και σερπαντίνας.

 

Μέσα στις τόσες χίμαιρες, εκείνης ή εκείνου,

φέρνει ακόμη μια γιορτή, τ’ Αγίου Βαλεντίνου.

 

Εκείνος την αγάπη του προσφέρει, μα κι εκείνη,

προστάτης είν’ ο Άγιος, στου έρωτα τη δίνη.

 

Μέρα χαράς, μικρή γιορτή, απ’ την αυγή ως το βράδυ,

άλλοι παρέα με το φως, κι άλλοι με το σκοτάδι.

 

Ποιός δόθηκε στα σύννεφα; Ποιός χάϊδεψε τ’ αγέρι;

ποιος δάκρυσε σαν φώτισε, η φλόγα τ’ αγιοκέρι;

 

Πολλοί γι’ αγάπη μίλησαν, κι όλοι μ’ ωραία λόγια,

λόγια παχιά, που χτίσανε, ανώγια και κατώγια.

 

Λουλούδια που θα μαραθούν, φιλιά που θα μισέψουν,

αγάπες που σε βάραθρα, μαύρου καημού θα ρέψουν.

 

Πόσες ευχές, πόσοι λυγμοί, θ’ αντέξουνε στο χρόνο;

Γιατί η αγάπη μέσα της, να κρύβει τόσο πόνο;

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009