Γκανάσος . Σ. Γιάννης

Ευτυχία

Τὴν εὐτυχία στὴν ζωὴ κανεὶς δὲν τὴν πουλάει.

Δὲν εἶν’ στὰ ράφια προσφορά, τῆς ἀγορᾶς καλάθι.

 

Εἶν’ τὸ αἰώνιο μυστικό, τὸ ὄνειρο τ’ ἀνθρώπου,

νέου, μεγάλου, γέροντα, ποὺ διαρκῶς ξεφεύγει.

 

Ἡ βάσανος τῶν ποιητῶν, σοφῶν, ἁπλῶν καὶ βασιλιάδων,

γράφουν, πασχίζουν νὰ τὴν βροῦν μὰ σὰν καπνὸς τοὺς φεύγει.

 

Τὸ σῶμα της ἀέρινο, ὁμίχλη τὰ μαλλιά της,

τὸ πρόσωπό της εἴδωλο στὸ βάθος τοῦ καθρέφτη.

 

Γελάει σὲ ὅποιον τὴν κοιτᾶ καὶ λιώνει ἂν τὴν πιάνει.

Βρίσκεται μέσα στὴν ψυχὴ αὐτῶν ποὺ τὴν ζητῆσαν,

στὰ νιάτα τους, στὰ γηρατειὰ καὶ σ’ ὅλη τὴν ζωή τους.

 

Δὲν φαίνεται, δὲν δείχνεται, δὲν περπατᾶ, δὲν στέκει,

γίνεται μόνον αἰσθητὴ ὅταν αὐτὴ μᾶς λείπει.

σὰν τὴν ξηρὰ στὸν ναυαγό, στὴν ἔρημο τ’ ἁλάτι,

ἡ ὄαση καὶ τὸ νερὸ ὅταν ὁ ἥλιος καίει.

 

Παροῦσα εἶν’ στὸν ἔρωτα, παροῦσα στὴν ἀγάπη,

μέσα στῶν φίλων συντροφιὰ καὶ τῆς ζωῆς στὴν φύση.

σ’ ὅποιον τὰ ἄφθαρτα ζητᾶ, σὲ ὅλη τὴν ζωή του.

 

Γιάννης Σ. Γκανάσος

’Επειός