Κατσικάδη Νίκη Μιχαήλ

Στο Γελαστό Παιδί

 

Χθες βράδυ, σ’ είδα κι έλαμπες

σαν τον Αυγερινό!

Αχ! και να μη γινότανε

τ’ όνειρο αληθινό.

 

Γιατί είδα, μες στον ύπνο μου,

να μ ’ αποχαιρετάς,

κι έσκυψα και σου φώναξα,

πώς φεύγεις και πού πας;

 

Πήγα να κάνω μιαν ευχή,

τ’ όνειρο νάνοι ψέμα,

και τότε εφάνη αλίμονο,

του ποταμού… το ρέμα…

 

Ξάφνου, κοράκι το “μηδέν”

εφώλιασεν εντός μου,

και μες στο ρέμα αγνάντεψα

“το λείψανο του κόσμου”…

 

Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη

Αφιερωμένο στην μνήμη του αγαπημένου μου,

Γιάννη Καραβίδα