Από καρδιάς

Κάθε ξημέρωμα αισθάνομαι πως μια μικρή καμπανούλα υπάρχει κάπου στο εσωτερικό μου, ίσως στο σημείο της καρδιάς μου! Ποιός ξέρει; Πάντως χτυπά την ώρα που θέλω να γράψω, να μοιραστώ μαζί σας αυτά που αισθάνομαι.. Αυτή η καμπανούλα είναι ακούραστη ξέρετε! Το έχω προσέξει! Έχει διάθεση, σαν να θέλει να με παρασύρει σε νοήματα που πρέπει να γίνουν λέξεις κι εγώ παίρνω το χτύπο της και τον μετατρέπω σε λόγια που έρχονται από την καρδιά που την αισθάνεται, μέχρι το μυαλό, τη σκέψη μου, το χαρτί που τα μεταφέρω. Ο χτύπος της καμπανούλας γίνεται έντονος καθώς γράφω: “Γράψε κι αυτό λέει απαιτητικά! Περιέγραψε κι εκείνο ή το άλλο”…

Βγαίνουν αυθόρμητα τα λόγια υπακούοντας αυτή την εσωτερική καμπανούλα που έχει να πει πολλά! Είναι ανάγκη τώρα αυτή την εποχή, ακόμα περισσότερο να ζούμε με ομορφιά, αγάπη, διάλογο, επικοινωνία. Να ομορφύνουμε τις στιγμές μας, να δώσουμε και να πάρουμε από αυτό που έχουμε, αυτό που κρύψαμε καλά μέσα μας, στις ψυχές μας στα πιο κρυφά σημεία που με αυτό που κάναμε, φυλάξαμε καλά τους θησαυρούς αυτούς!

Ίσως γιατί το περιμέναμε πως θα μας χρειαστούν, πως θα έρθει κάποια στιγμή, μια άλλη εποχή ίσως που θα πρέπει να βγουν στο Φως, να μοιραστούν και αυτό το μοίρασμα θα μας κάνει πιο πλούσιους, πιο δυνατούς! Την ώρα που η ψυχή μας το χρειάζεται, την ώρα που αυτό το κανάλι της επικοινωνίας της ζωής, της αγάπης ανοίγει, κάθε σκιά απομακρύνεται από το Φως που απλώνεται παντού. Μας χρειάζεται αλλά και το χρειαζόμαστε και εμείς Ανοίγουμε τις ψυχές μας στο Φως, όταν είμαστε θετικοί και χαρούμενοι, όταν εμείς βλέπουμε τις όμορφες πλευρές της ζωής και όχι τις σκιές που επιμένει να μας δείχνει το σκοτάδι!…

Αν βάλουμε λίγη ομορφιά μέσα μας, θα λάμψουμε, αν αισθανθούμε πως δεν πατάμε στη Γη, πραγματικά θα πετάξουμε ψηλά, τόσο ψηλά, που δεν θα μας αγγίζει τίποτα από ότι συμβαίνει γύρω μας, Ναι… Θα πάμε πάνω απ όλα, πάνω απ¨ το κάθε τι που θέλει να μας γειώσει, η καλύτερα να πω, να μας γκρεμίσει από τον όμορφο κόσμο μας.

Μαρία – Μαριάνθη Χαρίτου