ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

Γράφει ο Χαράλαμπος Δρακάτος

Πρόεδρος Πολιτιστικής Ένωσης Περάματος

Ο αείμνηστος φίλος, Πειραιώτης Παντελής Καλογιάννης υπήρξε ενεργό μέλος της πνευματικής συντροφιάς του βιβλιοπωλείου «ΠΕΙΡΑΪΚΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ» του Γεωργίου Σωτηρόπουλου, που κάθε Σάββατο ακτινοβολούσε το πολιτικό και κοινωνικό ήθος, ο ρωμαλέος στοχασμός και το δημιουργικό, ελεύθερο πνεύμα.

Με πολλή χαρά σήμερα ποιώ μνεία της τεκμηριωμένης και άρτιας συμμετοχής του εις την πρότυπον και εξαίρετον πνευματικήν εκείνην ομήγυριν.

Ήτο πρώην βουλευτής και ερχημάτισεν πρόεδρος του Δ.Σ. του ΟΛΠ, επιτελέσας εξ αμφοτέρων των θέσεων τούτων έργον πολιτικόν, σπουδαίον και διοικητικόν άξιον παραδειγματισμού.

Ευπροσήγορος πάντοτε και επιβλητικός εις τα συνεδρίας της πνευματικής ομάδος προκαλούσε την αγάπη και τον σεβασμόν των συντρόφων του, οδηγώντας σε καλύτερη κατανόησιν των πολιτικών πραγμάτων, ιδιαιτέρως της Β΄ Πειραιώς εις τον στίβον των οποίων ζούσε και επορεύετο.

Δεν συμμερίζετο τον πολιτικόν αμοραλισμόν του πολιτικού κόσμου της εποχής, μέρος του οποίου υπήρξεν αιτία διενών και δια το κράτος και δια το έθνος.

Εις ερώτησιν δε του Γεωργίου Σωτηρόπουλου περί του ποια ήτο η βαθυτέρα αιτία τούτων, απάντησε εξόχως βαθύτατα:

-Αγαπητέ μου Γεώργιε και αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι. Μην λησμονείτε ότι τα τελευταία χρόνια δεν έλειψαν από την Ελλάδα, ούτε η μόρφωση των πνευματικών, ούτε η ευφυΐα αλλά ούτε και η παλληκαριά έστω, ούτε το πολύ χρήμα. Λείπει και φοβούμαι ότι θα λείπει και εις το μέλλον ακόμη περισσότερο το ήθος!

-Ξεχωρίζεις αγαπητέ μου Παντελή δια το θάρρος, στους αγώνες και την ακαμψία εις τα ιδέας αλλά και εις την πνευματική ζωή δεν μένεις αμέτοχος.

-Γνωρίζετε βέβαια τις οικονομολογικές μελέτες μου αλλά πάνω από όλα με χαρακτηριζίει η μαχητική μου φύσις η οποία με ωθεί εις την σύγχρονη πολιτική της χώρας μας αλλά και της Ευρώπης.

-Πιστεύεις λοιπόν περί των οικονομικών το του Δημοσθένους «Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν γένεσθαι των δεόντων».

-Θέλουμε ένα παράδειγμα επ’ αυτού πρακτικό για να κατανοήσουμε καλύτερα την ρήσιν του Δημοσθένους. Παρετήρησεν ο Ηλίας Λάσκαρης.

-Της ιδικής μου διοικητικής υπηρεσίας εις τον οργανισμόν;

-Ακριβώς της δικής σου βεβαίως.

-Άκουσε λοιπόν. Μια περίοδον της θητείας μου ως πρόεδρος του ΟΛΠ υφίσταντο μέγα πρόβλημα οφειλών από εμπορεύματα χρησιμοποιούνται τας γενικάς αποθήκας. Ως είχον υποχρέωσιν και θέλοντας να επιλυθεί το πρόβλημα, εκάλεσα τους οφειλέτας και τους είπα ορθά, κοφτά.

-Τι θα γίνει με τα οφειλάς σας Κύριοι; Πρέπει να εξοφλήσετε τους οφειλόμενους δασμούς.

-Δεν μπορούμε να τους πληρώσουμε, απάντησαν.

-Να πωλήσετε τα εμπορεύματα.

-Τα έχουμε ήδη πουλήσει.

-Να διαθέσετε άλλα εμπορεύματα τότε.

-Δεν μπορούμε. (Με άλλα λόγια δηλαδή, δεν θέλουμε, γιατί θέλουμε και την πίτα ολάκερη…).

-Τότε θα μπείτε στη φυλακή να σκεφθούν οι δικοί σας τι θα κάνουν για σας.

Έφυγαν απογοητευμένοι γιατί κατάλαβαν ότι η εφαρμογή του νόμου από εμένα ήταν αναπόφευκτη.

-Και είχε αποτέλεσμα;

-Βεβαίως. Την επομένη κιόλας έσπευσαν όλοι οι οφειλέτες να εξοφλήσουν τις οφειλές των και μέσα σε λίγες μέρες έπαψε να υφίστανται το ζήτημα, δια τα γενικάς αποθήκας. Αρκετές δεκάδες εκατομμυρίων εισέρρευσαν στο ταμείο των αποθηκών, που συντέλεσαν το μέγιστο στο ισοζύγιο του μέχρι τότε ελλειματικού προϋπολογισμού των.

Άλλοτε πάλι, ομιλών περί πολιτικής, διετύπωσε σπουδαίας αρχάς, εκ των οποίων αναφέρω τας παρακάτω δύο:

Α. «Ο έλεγχος της Διοικήσεως παρά των βουλευτών οφείλει να γίνεται μέσα στη βουλή και όχι κατά τρόπο ψιλοκατζίδικον δι’ επισκέψεων στα υπουργεία και δια σημειωμάτων, που τα ρίχνουν στο καλάθι των αχρήστων, προς τους υπουργούς.

Β. Το κράτος όταν το διέπει η γνώμη ενός ολόκληρου λαού, σπανίως θα διατρέξει κίνδυνον και εάν διατρέξει, αυτός θα είναι το πολλοστημόριον των κινδύνων, όταν το διέπει η θέλησις ενός και μόνο ατόμου.

Ήταν ένα πνεύμα γενναίο και ασυμβίβαστο, κεντριζόταν να αντισταθμίζει την πολιτική και κοινωνική παρακμή με επίμονη δύναμη, σταθερή, σαν ακρίτας στα σύνορα του ελληνικού γίγνεσθαι.