Μιχαήλ Κατσικάδη Νίκη

Για σένα ποιητή

 

Άσμα σου γράφει η πένα μου, πάλι τη νύχτ’ αυτή,

και θάθελα, το χρόνο μου, στου ρολογιού τους ήχους,

να στον διπλοχαρίζω,

των οραμάτων όλβιε, Ραβίνε ποιητή!…

Γλυκοχαράζει η νύχτα μου στης έξαρσης τους στίχους,

στης αρνησιάς το γκρίζο.

 

Έτσι καθώς μ’ ακολουθεί στεντόρεια φωνή,

κι ακροβατώ και χάνομαι στης τύρβης μου τα χιόνια,

το δέος με παιδεύει.

Ράθυμα της ιλέωσης το βύθος με πονεί,

κι ως με στις ράγες των φλογών αργοκυλούν τα χρόνια,

το μέλλον μ’ αλαργεύει!…

 

Ω! πένα του λευκόχρυσου και λέξεις και στροφές.

Πόε, Βιγιόν, Βερλαίν! Λόρκα, καημοί φλαμένγκος

Αγίων θεοτήτων!

 

Νίκη Μιχαήλ Κατσικάδη

Από την ποιητική συλλογή

«Η έβδομη πτήση»