Λαουτάρης. Ι. Εμμανουήλ

Όμορφη μέρα

 

Χάϊδεψε λάγνα ο ήλιος την αυγή

και τη βροχή έδιωξε πέρα σ’ άλλα πλάτη,

πήρε απ’ το χέρι πάλι τη ζωή,

δειλό χαμόγελο στην πίκρα του διαβάτη.

 

Όμορφη μέρα, όμορφο πρωΐ,

σβήνει τις χίμαιρες, τα μίση και τα πάθη

ντύνεται χρώμα, σκέρτσο, και πνοή

σπάνιος πίνακας, φτιαγμένος δίχως λάθη.

 

Πίσω απ’ το τζάμι τραίνου που κυλά,

κεντώντας δρόμους, ηλιαχτίδες και ελπίδα,

μοιάζω παιδί, που με τα μάτια χαμηλά,

γεύεται κάτασπρου ανθού δροσοσταλίδα.

 

Όμορφη μέρα, όμορφο πρωΐ,

ο Ερωτόκριτος, υμνεί την Αρετούσα,

κι όμως το βράδυ, να ’ρθει καρτερεί,

πάντα στη ζήση μου, τα πρωϊνά ποθούσα.

---

 

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009