Άφταστη στο ζεϊμπέκικο η Σωτηρία Μπέλλου

Ο ζεϊμπέκικος είναι κλειστός χορός με οδύνη και εσωτερικότητα. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του  καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα πηδήματα και τα τινάγματα ΔΕΝ είναι Ζεϊμπέκικος και τα  παλαμάκια που χτυπάνε οι φίλοι ή οι «γκόμενες» καλύτερα να λείπουν. Ο πόνος του άλλου δεν αποθεώνεται. Στην πρώϊμη εκλαϊκευμένη μορφή του ήταν αυτοσχέδιος χορός χωρίς συγκεκριμένα βήματα, που εκφράζει την απελπισία της ζωής και το ανεκπλήρωτο όνειρο. Ο γνήσιος ζείμπέκικος χορός είναι χορός προσωπικής ΗΤΤΑΣ.