Η ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΡΑΗ
«Είπαν στην φρόνιμη πως εν π@τ@@, τζι΄ εμπήκεν έσσω τζιαι σιώπησεν… Είπαν στην π@τ@@, πως εν π@τ@@, τζι΄εξέβην εις το δώμα τζι΄εφώναζε….»
(παλιά κυπριακή παροιμία)
«Μα πόσοι βιασμοί και παρενοχλήσεις ακούγονται τελευταία, Κυριακούλα μου; Είχαμε τέτοια πράγματα στην εποχή μας;», ρώτησε η Ασημίνα φανερά ενοχλημένη, ενώ η φωνή της υπέκρυπτε ένα ίχνος συγκαλυμμένου φθόνου. Βλέπετε, δεν είναι και τόσο ευχάριστο, να πλησιάζει κανείς τα -όντα-sic-, τα ογδοήντα χρόνια επίγειου βίου και να παρατηρεί επώνυμες καλλονές, στην κυριολεξία αδελφές της θεάς Αφροδίτης, η μία μετά την άλλη, να βγαίνουν δημόσια και να καταγγέλλουν τους βιασμούς τους!
Βιασμούς από τους οποίους βεβαίως επέζησαν και στον τομέα τους διέπρεψαν, οι περισσότερες, τόσο, ώστε να ασχολούνται μαζί τους όλα τα μέσα ενημέρωσης.
Η θεία Κυριακούλα, δεν είναι από τους ανθρώπους, που κρίνουν την ενοχή η την αθωότητα, όσων φέρονται να έχουν διαπράξει αδικήματα, από τα τηλεπαράθυρα και τα τηλεκαφενεία – πρωινάδικα της τηλεόρασης.
Μάλιστα θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν αποδίδεται δίκαιο, αλλά τότε και μόνον τότε δυσχεραίνεται το έργο της δικαιοσύνης, δημιουργούνται εντυπώσεις και κυρίως, επιτελούνται δολοφονίες προσωπικοτήτων. Αν ένας δίκαιος, κατηγορείται, τότε έως ότου αποδειχθεί η αθωότητα του, η ζωή του καταστρέφεται ανεπανόρθωτα.
Η εργασία, η υγεία, η περιουσία, η οικογένειά του, υφίστανται βλάβη, που είναι ανυπολόγιστη. Δημιουργείται ένας όχλος, που θυμίζει εκείνον, που εκβίασε πολιτικά τη γνώμη του -τότε υπαλλήλου- Πιλάτου.
Παρόμοια νομιμοφανής επιρροή, γίνεται με τις δημοσκοπήσεις, που διαμορφώνουν το εκλογικό αποτέλεσμα, σύμφωνα με το επιθυμητό, μεγάλων και ισχυρών…
Βλέπει ο ψηφοφόρος, ότι το τάδε ή το δείνα κόμμα, έχει ικανοποιητικό ποσοστό και ουσιαστικά, συντάσσεται με την παρουσιαζόμενη από τους δημοσκόπους, ισχυρότερη αγέλη, ανεξάρτητα αν αυτή η παράταξη, δεν έχει δώσει δείγμα γραφής υπέρ των συμφερόντων του…
-«Θυμάσαι Κυριακούλα εκείνη την ταινία με τον κολοσσό της υποκριτικής, τον ωραίο αλλά και αρρενωπό Λάμπρο Κωνσταντάρα, μαζί με την πανέμορφη Μάρω Κοντού, όπου ο πρωταγωνιστής ως καπετάνιος, εύρισκε την κατεψυγμένη Κοντού, μέσα στο ψυγείο του πλοίου του; Η κοπέλα, ήταν άνεργη, επειδή, όπου πήγαινε να εργασθεί, την παρενοχλούσαν σεξουαλικά κι εκείνη, επειδή δεν υπέκυπτε, έχανε συνεχώς την εργασία της….» …ρώτησε η Ασημίνα , λίγο πριν δοκιμάσει το υπέροχο γλυκό φιστίκι με ζαχαρίνη, που είχε φτιάξει με τα χεράκια της η Κυριακούλα, για τους πολιτικούς αντιπάλους της, που της έστηναν συνεχώς ύπουλες «μηχανές» με ψυχοπαθείς ήρωες comics….
-Εκείνη η εποχή, ήταν περισσότερο αθώα, τόνισε η Κυριακούλα. Οι άνθρωποι, είχαν άλλη αντίληψη τόσο της παρενόχλησης, όσο και της δικαιοσύνης. Η παρενόχληση, είναι δύσκολο να αποδειχθεί, ειδικά όσο δεν υπάρχουν μάρτυρες, οι οποίοι ακόμα κι αν ευρεθούν, δύσκολα καταθέτουν, όταν φοβούνται ότι θα χάσουν την εργασία τους, η θα υποστούν τις περίφημες τακτικές αμύνης των απανταχού ενόχων, των ψευτο-μηνύσεων για δήθεν ψευδορκία. Από την άλλη, το θύμα, που δεν είχε ούτε δραχμή για δικηγόρους και δικαστήρια, αναγκαζόταν να φύγει από τον εργασιακό χώρο, η να υποκύψει. Αυτό όμως, θα μπορούσε να σημαίνει ταυτόχρονα, ότι, όσοι και όσες εργάσθηκαν κατόπιν στον ίδιο χώρο…δυνητικά, υπέκυψαν στις ορέξεις του κάθε σάτυρου…
Μήπως λοιπόν ήταν καλύτερες οι δικές μας εποχές, όπου δεν υπήρχαν οι εκατό αποχρώσεις του γκρίζου και η γυναίκα ήταν περισσότερο προστατευμένη; Από την άλλη, αν ήμουν δικαστής, τόνισε η Κυριακούλα, θα απορούσα εύλογα, πως είναι δυνατόν, να παραπονείται ένας άνδρας -sic- ή μια γυναίκα, ότι βιάστηκαν, όταν αυτοβούλως βρέθηκαν στην κρεβατοκάμαρα του βιαστή. Όταν με επισκέπτεσαι Ασημίνα, σε δέχομαι στην κρεβατοκάμαρα; Δε νομίζω…Απάντησε όλο πνεύμα η Κυριακούλα γελώντας πνιχτά, ισιώνοντας πάνω στη μύτη της τα γυαλάκια της, που είχαν αχνίσει…
Επομένως, στις δικές μας εποχές, το υπ’ αριθμόν ένα μέσον προστασίας, ήταν να αποφεύγει κανείς τις κακοτοπιές, ή να δηλώνει αμέσως το περιστατικό στην αστυνομία. Δεν θα ξεχάσω το θάρρος, μιας πάμπτωχης μικροκαμωμένης ηλικιωμένης παραδουλεύτρας, η οποία βιάσθηκε από το μέθυσο άντρα της κόρης της. Όχι μόνο δεν σώπασε, αλλά κατήγγειλε αμέσως το δράστη, έτρεξε στο Κέντρο Υγείας της περιοχής κι απαίτησε να εξετασθεί αμέσως από γιατρό. Όχι μόνο τον μήνυσε στην αστυνομία, αλλά αναλαμβάνοντας χήρα ούσα από νεαρής ηλικίας, με τα πενιχρά της μέσα, να υποστηρίξει την οικογένεια της κόρης της, επέμενε να τον χωρίσει, θεωρώντας ότι σε άλλο χρόνο ο ίδιος παλιάνθρωπος, μπορεί να βίαζε κάποιο από τα εγγόνια της.
Η γυναίκα αυτή, που σήμερα έχει συγχωρεθεί, ήταν φτωχή, καθόλου ευπαρουσίαστη και τελείως αμόρφωτη, όμως είχε το σθένος, να καταγγείλει ΑΜΕΣΑ την ανομία, αψηφώντας την κοινωνία της επαρχίας, που τη λοιδορούσε, τους δήθεν ευπρεπείς κυρίους των καφενείων με τα αηδιαστικά σχόλια, ότι ο γαμπρός της έκανε τάχα… χάρη, ακόμα και τους εργοδότες της, που της επέστησαν την προσοχή για το σκάνδαλο, όμως στο τέλος τη θαύμασαν και την υποστήριξαν.
Σήμερα, βρισκόμαστε στη δεινή θέση, να επιτελείται ένα άλλου είδους γκριζάρισμα, όπου πραγματικά θύματα, ή υποτιθέμενα θύματα, σιωπούσαν επί δεκαετίες και ξαφνικά, αψηφώντας το τεκμήριο της αθωότητας και το έλλειμμα αποδεικτικών στοιχείων, που υπάρχει λόγω παρέλευσης ετών, καταγγέλλουν δημόσια βιασμούς και λοιπές κακοποιήσεις τους από επώνυμα πρόσωπα. Αυτό, είναι τουλάχιστον περίεργο.
Η θεία Κυριακούλα, αναρωτιέται αν, η ανώνυμη κοπέλα της γειτονιάς, που «στριμώχτηκε» από τον εργοδότη της και απολύθηκε, διότι δεν υπέκυψε, θα είχε την ίδια τύχη σε νομικό αγώνα, με τους επώνυμους, που καταγγέλλουν επώνυμους, μετά από 10-15 χρόνια, αν κατήγγειλε σήμερα το περιστατικό, μετά παρέλευση ετών. Αν θα την υποστήριζαν τα κανάλια. Αν θα γινόταν το πρόσωπο της ημέρας και κάποιοι θα προεξοφλούσαν τη νίκη της στα τηλεδικαστήρια και την τηλε-εξολόθρευση στην κυριολεξία της ζωής, εργασίας, περιουσίας και προσωπικότητας, του φερόμενου ως δράστη… Η Σουλτάνα, βλέπετε -ας πούμε με αυτό το όνομα την παραδουλεύτρα, που προαναφέραμε- δεν βρέθηκε με τη συναίνεσή της στην κρεβατοκάμαρα κανενός. Σήμερα, ευρισκόμαστε στο σημείο, μετά την είσοδο σε αυτόν τον ευαίσθητο χώρο, που προορίζεται είτε για ύπνο, ή – πάντως όχι για δείπνο, να κατηγορείται οποιοσδήποτε για αναπόδεικτα χωρίς άμεση ιατροδικαστική έκθεση, γεγονότα. Αν πέσεις μόνος σου μέσα στη φωτιά, δεν θα φταίει που σε καίει! Πρόσθεσε με πνεύμα η Κυριακούλα…
Και τον Τζούλιαν Ασάνζ, τον ακτιβιστή δημοσιογράφο, μια πολυσχιδή προσωπικότητα, που έβγαζε τόνους πολιτικά άπλυτα στη φόρα, για βιασμό τον κατηγόρησαν στην αρχή… Σύμπτωση;
Φθάσαμε στο σημείο, να πρέπει το ζευγάρι, ακόμα κι αν είναι παντρεμένο, πριν συνευρεθεί, να πρέπει να υπογράψει δήλωση συναίνεσης και μάλιστα αναλυτική. Ο νέος, να μην μπορεί να φλερτάρει μια νέα, δίχως να φοβάται. Τελικά, μήπως ο ευαίσθητος χώρος της κρεβατοκάμαρας, έγινε κερκόπορτα και μέσον σπίλωσης και καταστροφής ανθρώπων; Πως κατηγορείς για βιασμό, όταν με τη θέληση σου μπαίνεις μέσα σε μια κρεβατοκάμαρα ξένη; Δεν υπήρχε σαλόνι ή έστω κουζίνα να κάνεις διαλογική συζήτηση; Είχες ή δεν είχες σχέση; Υπήρχε συμφωνητικό τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε;
«Εμείς Κυριακούλα μου, είχαμε άλλους τρόπους τότε κι άλλη νοοτροπία…», απάντησε η Ασημίνα προβληματισμένη…
«Και πόσο κρίμα, να ακούγονται τόσα φρικτά, για εκείνο τον θεατράνθρωπο, που έδωσε σε κάποια αίθουσα του Εθνικού Θεάτρου, το όνομα της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, που δολοφονήθηκε στα 36 της χρόνια, στα Δεκεμβριανά του ’44, με τσεκούρι στην ΟΥΛΕΝ, από κάτι καλά παιδιά, που σήμερα πήραν συχωροχάρτια, αλλά ουδέποτε μετανόησαν…» …συνέχισε απτόητη η Κυριακούλα.
«Αναρωτιέμαι τι είναι χειρότερο. Ο οριζόντιος δωσιλογισμός, οι δολοφονίες με το τσεκούρι και τα κονσερβοκούτια, ή οι δολοφονίες προσωπικοτήτων… Ίσως οι τελευταίες να είναι πιο σύγχρονο μέσον…», απάντησε η Κυριακούλα, εκνευρισμένη…
«Αν ζούσε σήμερα η Παπαδάκη, πόσους βιασμούς θα μπορούσε να καταγγείλει. Πόσες φορές ακόμα τη θέλουν νεκρή, γιατί ήταν θύμα κι επώνυμη…», μουρμούρισε σκεφτική η Κυριακούλα και θυμήθηκε μια παλιά Κυπριακή παροιμία, που της έμαθε ένας φίλος Κύπριος, από εκείνους, που ήρθαν εδώ πρόσφυγες, θύματα μιας ακόμα ατιμώρητης προδοσίας. Ότι όποιος δεν μπορεί να φωνάξει από ντροπή ή γιατί είναι νεκρός, δε σημαίνει ότι δεν προσβλήθηκε.
Σαν την προδοσία, που ζούμε σήμερα, ακούγοντας ολημερίς για κρεβατοκάμαρες με ή χωρίς αίσχη, την ώρα, που η πατρίδα μας, διατρέχει πλέον ορατό κίνδυνο, να αλλάξει σύνορα, όνομα, ιστορία, κατοίκους. Όταν δεν ακούμε για την προδοσία της Μικρασίας, αλλά τάχα για «καταστροφή» της Ιωνίας και κανένας δεν ασχολήθηκε να πει γιατί, οι σφαγές άρχισαν αφού έφυγε και ο τελευταίος στρατιώτης του αήττητου στρατού μας από τη Σμύρνη!
Όχι άλλες κρεβατοκάμαρες στον αέρα. Όχι άλλο κάρβουνο. Όχι άλλη αιθαλομίχλη. Δικάστε τους βιασμούς σας όψιμα αλλά αθόρυβα. Σιχαθήκαμε πια, να ακούμε για αηδιαστική δράση με το μπουρί της σόμπας…
Όχι άλλη διαφήμιση σε βιαστές, αλλά και τα θύματα, που σώπασαν. Δεν είναι γενναίο να μιλάς κατόπιν εορτής. Μιλήστε και για εκείνους, που δεν υπέκυψαν και παραμένουν άνεργοι, κατεστραμμένοι, φτωχοί κι απογοητευμένοι. Για αυτούς μιλά μόνο η περίπτωση της Μάρως Κοντού, που ενσαρκώνει ένα λατρεμένο κατεψυγμένο πλασματάκι, με το Λάμπρο Κωνσταντάρα στον «Καπετάν Φάντη Μπαστούνι», του αξεπέραστου Αλέκου Σακελλάριου…
Και ποσώς μας ενδιαφέρει η γνώμη του κ. Ερντογάν για τους πολιτικούς μας. Ποσώς. Αυτά λέει η Κυριακούλα και όπως πάντα έξω από τα δόντια.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός