Το Κάλλος αρχίζει και σταματά στην Ελλάδα!
Έρχονται πολλές φορές επίσημοι από την Ευρώπη και μαγεύονται κυριολεκτικά από την ομορφιά του τόπου μας. Όταν μάλιστα τους πηγαίνουν και για καμιά βόλτα στα κοντινά νησάκια τα παίζουν κυριολεκτικά οι άνθρωποι. Κάποιος μάλιστα από αυτούς φαίνεται να δήλωσε κάποτε σε μια επίσκεψή του: «πως μπορείτε και δουλεύετε σε τέτοιο κράτος;» Και φυσικά εννοούσε το απαράμιλλο κάλλος αυτού του τόπου. «Είναι ποτέ δυνατόν να υπάρχει εργασία στον παράδεισο;» θα σκέφτηκε καλοπροαίρετα.
Δεν νομίζω πως θα βρεθεί κανείς να πει το αντίθετο. Όλοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα είναι ένα κομμάτι του Παράδεισου. Όπως ακριβώς τον μαθαίνουμε στο παραμύθια. Που να φανταστούν οι εκάστοτε επίσημοι ή και οι απλοί τουρίστες ότι θα βγουν φωτογραφία κάτω από την Ακρόπολη με φόντο το Ναό του Ήφαιστου και ότι θα περπατήσουν πάνω στα χνάρια του Σωκράτη, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη!
Να γιατί η Ελλάδα γέννησε Διαλογισμό, Φιλοσοφία, Επιστήμη. Όπου και να πας ότι και να κάνεις, το πνεύμα αιωρείται. Βρίσκεται πάντοτε μετέωρο σε μια κατάσταση θείας έκτασης. Όχι δεν είμαστε αιθεροβάμονες. Πατάμε στη Γη και μάλιστα γερά. Απλά ξέρουμε ότι είναι δύσκολο να αφήνεις τις αισθήσεις δέσμιες, με μια φύση που σε ξετρελαίνει. Άκουγα προχτές τα μικροπαράπονα μιας μαθήτριας που είχε πάρει μόλις τη βαθμολογία της από τις Πανελλήνιες εξετάσεις και έβλεπε το μέλλον να διαγράφεται μπροστά της ευοίωνο και ελπιδοφόρο, παρόλους τους αναστεναγμούς της για το ότι θα μπορούσε να έχει γράψει καλύτερα αν το πανέμορφο κλίμα της Ελλάδας την άφηνε να συγκεντρωθεί πάνω στα μαθήματα, κλεισμένη μέσα στο σπίτι.
Έχουν δίκιο οι ξένοι που έρχονται για λίγο και ξετρελαίνονται. Εμείς γιατί να είμαστε σε καλύτερη κατάσταση; Ποιος δεν θέλει να πάρει τον ηλεκτρικό και να πάει μέχρι την Κηφισιά ή μέχρι τον Πειραιά και το Πασαλιμάνι; Ποιος θα αρνιόταν μια βόλτα στη φύση με ένα αθώο τετράποδο; Αυτή είναι η πεμπτουσία της ζωής. Αυτό το νόημα είχαν για τα καλά συλλάβει οι Αρχαίοι. Και βέβαια τώρα το Καλοκαίρι που γέμισαν τα Ελληνικά νησιά με νιάτα που διψούν για το ωραίο, για τον έρωτα, για τη ζωή, με γεμάτα τα ταβερνάκια και τα μπαράκια, όλα παίρνουν ένα ακόμα πιο όμορφο και φωτεινό πρόσωπο!
Δεν ξέρω, αυτά που γίνονται γύρω μας, αυτά που βλέπουμε, έστω και στις σημερινές Ελληνικές πόλεις που έχουν αρκετά επιβαρυνθεί από τον «πολιτισμό», αποτέλεσμα του οποίου είναι μάλλον και η πανδημία που μας ταλαιπωρεί, είναι για να αποτυπωθούν βαθιά μέσα στη μνήμη και να μας κάνουν να εκτιμούμε αυτό τον ευλογημένο τόπο. Είναι γεγονότα που πρέπει να μας δυναμώνουν το αίσθημα της ευαισθησίας και της θέλησης για κάθε καλύτερο. Από τη μια έχουμε τα αυτοκίνητα που ρυπαίνουν και από την άλλη δεν μπορούμε να συνέλθουμε από το άρωμα των ακακιών, των λευκών, των νεραντζιών, των αμέτρητων δενδροστοιχιών.
Δεν υπάρχει δρόμος χωρίς κάτι που να ευωδιάζει. Θες τα μπαλκόνια με τα όμορφα λουλούδια, θες τα βασιλικά και οι γαρδένιες, που ακόμα συνηθίζουν να έχουν στα σπίτια τους οι Έλληνες, όλα δίνουν άλλη όψη; Κάθε μέρα η Ελλάδα γίνεται ομορφότερη. Όσο και να χαλάνε κάποιοι, βρίσκει το κουράγιο και αντιστέκεται. Χωρίς κρατική αρωγή, δίχως σχέδιο και προοπτική, όλα πηγαίνουν πρίμα. Δεν είναι να απορεί κανείς με αυτό που θαύμα που συντελείται;
Δεν είναι παράλογο που, όσους ξένους επίσημους έρχονται κατά καιρούς στην Ελλάδα, τους πηγαίνουμε σε νησιά με παράδοση και γραφικότητα. Που να δουν γνήσιο πολιτισμό στην πατρίδα τους οι άνθρωποι; Πώς να ξέρουν πως είναι το πραγματικό χρώμα του Ουρανού και της θάλασσας; Εδώ ο καθένας είναι υποχρεωμένος να μαθαίνει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι. Να γίνεται φιλόσοφος και να περπατά χωρίς να τον επηρεάζει το φτηνό και το εφήμερο. Ζούμε για να έχουμε ποιότητα ζωής και όχι για να προκατασκευάζουμε τα οράματά μας.
Ξέρετε; Όσοι Έλληνες πηγαίνουν στο εξωτερικό για διακοπές και βλέπουν με τι διασκεδάζουν οι ξένοι και τι έχουν να επιδείξουν σαν αξιοθέατο, μιλάνε για Ελλάδα και πάλι Ελλάδα. Τι είναι η Μονμάρτη Γαλλίας και το Σόχο της Αγγλίας μπροστά σε ένα μικρό καλντερίμι της Πλάκας, της Ύδρας, της Μυκόνου και κάθε άλλου Ελληνικού χωριού ή νησιού; Σας διαβεβαιώνω ένα τίποτα! Ένα απόλυτο μηδενικό!