Τσιμπιρλή Βίκυ

Για πάντα

 

Κι ενώ σε υποχρεώσανε,

να ενταφιάσεις για πάντα

το “για πάντα”,

κι ενώ το ΄χεις πάρει απόφαση,

πως είσαι δέντρο,

σκληροτράχηλο,

μοναχικό,

ακίνητο,

χωρίς όνομα

χωρίς καν αρχικό,

τί περιμένεις ακόμα;

Το άστρο της Βηθλεέμ;

Ή κάποιους

αγονιμοποίητους στίχους,

που δεν σου χρωστούσε κανένας

και που δεν εκκολάφθηκαν ποτέ…;

Υπάρχουν πάντα τα γιασεμιά,

τα μπουγαρίνια,

οι μουράγιες

και τα φασκόμηλα,

σκαρφαλωμένα

στους ζουμερούς Μάρτηδες

και υπάρχει πάντα,

ένα δεμάτι ξύλα,

που σε προσκαλεί επίμονα,

ν’ ανάψετε μαζί τη φωτιά ….

Ξεκουνήσου!

 

Βίκυ Τσιμπιρλή