Eβδομαδιαία Πολιτική – Οικονομική – Ναυτιλιακή – Φιλολογική εφημερίδα στην υπηρεσία των Δήμων του Πειραιά και των νησιών

ΑΠΟΨΕΙΣ

Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΠΙΣΤΙΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

TSAKANIKAΑμαρτία, στην Αγίαν Γραφήν περιγράφεται ως παράβασις του Νόμου του Θεού. Στην αρχαίαν νεοελληνικήν γλώσσα σημαίνει αστοχία, αστοχώ, επομένως ο άνθρωπος κάπου αστόχησε και αμάρτησε. Και βέβαια ο στόχος του ανθρώπου, είναι ο σκοπός της ίδιας της  ζωής, δηλ. «η ομοίωσις με τον Θεόν». Αφού όμως επλάστηκε κατ’ εικόνα Του, έπρεπε να οδηγηθεί και στο καθ’ ομοίωσιν, για να γίνει όμοιος με τον Θεόν, κατά χάριν. Δυστυχώς, απέτυχεν ο στόχος του.

Ο Θεός για να δοκιμάσει το δημιούργημά Του, επέτρεψεν να παραχωρούνται εις αυτόν, διάφοροι πειρασμοί, για να ταπεινωθεί και αφού συγχωρεθούν οι αμαρτίες του με την εξομολόγησιν, να επανέλθει στην ενάρετην ζωήν.

Η εξομολόγησις δεν είναι να κατηγορούμε τον εαυτόν μας, ύστερα από έλεγχον άλλων, αλλά μόνοι μας να αισθανόμεθα την αμαρτίαν. Όπως ο Απόστολος Πέτρος, όταν αρνήθηκε τον Κύριον και διαισθάνθην την αμαρτίαν του, έκλαψε πικρά και ο Κύριος τον έκανεν πρώτον μεταξύ των Αποστόλων και του εμπιστεύθηκε ολόκληρον την Οικουμένην.

Την αμαρτίαν πρέπει να την αισθανόμεθα ως ασθένειαν και όταν ασθενεί ο αδελφός μας, να θεωρούμε, ότι δεν δύναται να βρει τον σκοπόν της ζωής του. Αμαρτία είναι μία σκέψις, ένας λόγος, μία πράξις, αντίθετες στον νόμον του Θεού. Απαλλάσσεται όμως o άνθρωπος από την αμαρτία με την ειλικρινή μετάνοια. Όταν αμαρτάνομεν δεν προσβάλλομεν τον Θεόν, που είναι άπειρος αγάπης. αλλά τον εαυτόν μας, γιατί διαστρέψαμε την φυσιολογικήν μας ζωήν, την φύσιν μας, χάσαμε την σχέσιν μας με τον Κύριον και δεν φτάσαμε ποτέ στο «καθ’ ομοίωσιν».

Ο άνθρωπος παίρνει φως από τον Θεόν και όταν κατορθώσει ο νους του να βλέπει τον Θεόν, τότε μόνον θα βγει νικητής στον αγώνα του κακού. Ψυχή ενωμένη με τον Θεόν, κανένας δεν μπορεί να βλάψει.

Η διακοπή όμως αυτής της σχέσεως, σκοτείνιασε την ζωήν του, απεμακρύνθην από το φως και ενώ γεννήθηκε αθάνατος, με την αμαρτία έγινε θνητός.

Ο σοφός Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Κερνίτζης, Ηλίας Μηνιάτης, μας προφυλάσσει από την πράξιν της αμαρτίας, αν σκεφτούμε την ώραν εκείνη τι πράττομεν και γράφει:

«Την ώραν που κάνομεν την  αμαρτία, καλύτερα θα ήταν να είχεν χαθεί από τα μάτια μας ο ήλιος ή να είχε κρυφτεί κάτω από τα πόδια μας η γη και να μας είχεν καταπιεί ζωντανούς, διότι εκείνη την ώραν ημείς υβρίζομεν τον Θεόν, τον Πλάστην και λυτρωτήν, την διδασκαλίαν Του, την δικαιοσύνην Του, την αγαθότητά Του, με μίαν τολμηράν παράβασιν των εντολών Του. Παροξύνομε την κρίσιν του Κυρίου, ανάπτομεν την οργήν Του, χάνομεν την χάριν Του και πέφτομεν στο μίσος Του και τότε η ζωή μας γίνεται κόλασις, πριν της κολάσεως. Το μίσος του Θεού, είναι ένα πράγμα βαρύτερον από την κόλασιν.

Οι Άγιοι όμως της Εκκλησίας, σκοπόν είχαν, να συσταυρωθούν με τον Χριστόν, να συντρίψουν τον παλαιόν άνθρωπον, διά της μετανοίας και η θεία χάρις να ενοικήσει εις αυτούς κα να καταστούν θεοφόροι.

Τα παραδείγματα των Αγίων αποτελούν απόδειξιν, ότι ο αγώνας τους είχεν αποτέλεσμα. Ενέγραψεν δε η Εκκλησία εις τα ιερά αυτής βιβλία, τα ονόματα των εξόχων εκείνων οσίων και μαρτύρων, οι οποίοι και με τα λόγια τους και με τα έργα τους εκράτυναν και εδραίωσαν, την θείαν του Χριστού διδασκαλίαν, Στις 25 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας θα εορτάσει μεγαλοπρεπώς, την μνήμην της Μεγαλομάρτυρος Αγίας Αικατερίνης, παράδειγμα ακλονήτου πίστεως. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Μαξιμιανού (250 – 310).

Σπάνια χαρίσματα την κοσμούσαν, αρετή, αγάπη, υπομονή, σοφία αλλά και πνευματική ομορφιά. Συμμετείχεν σε συζήτησιν 50 φιλοσόφων, γύρω από την χριστιανικήν πίστιν και διά της σοφίας της και των επιχειρημάτων της, κατόρθωσεν να τους μεταστρέψει προς τον Χριστιανισμόν. Προσηλύτισεν εισέτι και την σύζυγον του Αυτοκράτορα, Φαυστίνα, τον σωματοφύλακά του Πορφύριον και 200 στρατιώτες. Η δύναμις της πίστεως όμως έκανε το θαύμα της. Ο Αυτοκράτορας εξοργίστηκε, διέταξε βασανιστήρια, η Αγία τα υπέμεινε, και εθανατώθη δι’ αποκεφαλισμού.

Αγαπητοί μου Αναγνώστες, ας υμνήσομεν την Αγίαν, με στίχους εκ του Απολυτικίου της. «Την πανεύφημον νύμφην Χριστού υμνήσομεν, Ακατερίνην την θείαν και πολιούχον Σινά… και νυν ως μάρτυς στεφθείσα, αιτείται πάσι το μέγα έλεος».

ΕΤΗ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΈΝΑ ΙΔΙΑΙΤΈΡΩΣ ΣΤΙΣ ΕΟΡΤΆΖΟΥΣΕΣ

Μαρία Τσακανίκα

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *