Η ΠΙΚΡΑΓΓΟΥΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΚΟΡΑΗ..ΣΑΣ ΕΥΧΕΤΑΙ ΕΥΤΥΧΕΣ ΚΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΤΟ 2023 ΜΕ ΥΓΕΙΑ- ΑΓΑΠΗ- ΕΥΤΥΧΙΑ- ΕΛΙΠΙΔΑ
Όλα ήταν έτοιμα να υποδεχθούν τον Καινούριο Χρόνο, στη μικρή μονοκατοικία της θείας Κυριακούλας, που με πείσμα αντιστεκόταν στον αδυσώπητο χρόνο.
Πλησιάζοντας την δεκαετία της υψίστης ωριμότητας – δε θα σας πούμε ποτέ πόσο και ποια αγαπητοί αναγνώστες, η Κυριακούλα επέμενε στη διαχρονική αξία ηθών και αντικειμένων.
Εξακολουθούσε να λατρεύει τα χειροποίητα έπιπλά της, που ήταν φτιαγμένα με μεράκι δημιουργού από ελληνικότατη καρυδιά και χέρια εξαιρετικού τεχνίτη. Τα περίτεχνα πλεκτά σεμέν της μητέρας της, από κοπανέλι, αζούρ και βελονάκι, όλα φτιαγμένα από χέρια αγαπημένα και ποτέ λησμονημένα. Όταν τα στόλιζε, τοποθετώντας τα να πλαισιώνουν λαμπερά σκαλισμένα κρύσταλλα Βοημίας, αισθανόταν δίπλα της τη μάνα, ή τη γιαγιά της και με την ίδια χαρά, που πλημμύριζε την ψυχή της, όταν της τα είχαν προσφέρει «για τα προικιά της», όπως ευχόντουσαν εκείνη την λιτή εποχή, που όλα ήταν λίγα αλλά δικά μας, τα ακουμπούσε προσεκτικά πάνω στις λουστραρισμένες ξύλινες επιφάνειες.
Δεν αγαπούσε μόνον τα παλαιά αντικείμενα η θεία Κυριακούλα, αλλά λάτρευε την ποιότητά τους, αυτήν, που τόσο κατηγορήθηκε από όσους για λόγους κέρδους και οικονομίας υποτίθεται, θεωρούν περισσότερο πρακτικά, έπιπλα από πεπιεσμένο χαρτί, όπως εκείνα, που έχουν κατακλύσει την αγορά. Πλαστικό παντού, στα αντικείμενα, τα σκεύη, τα ρούχα, τα υποδήματα. Είναι σχεδόν αδύνατον, να βρεθεί μάλλινο ρούχο στην αγορά, όπου τα περισσότερα ρούχα, θα βρωμούσαν πετρέλαιο, αν δεν υπήρχαν τα πάσης φύσεως αρωματικά απορρυπαντικά.
Παρόλα αυτά, οι νέες γενιές, δεν φαίνεται να εκτιμούν την αξία του χειροποίητου, ή του αντικειμένου από διαχρονικά φυσικά υλικά. Μια βόλτα σε ένα από τα τόσα αρχαιολογικά Μουσεία της πατρίδας μας, θα έπειθε και τον πλέον δύσπιστο για την αξία των φυσικών υλικών, που νικά το χρόνο. Η θεία Κυριακούλα, πολλές φορές προβλημάτιζε τους μαθητές της, αν οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν «πρωτόγονα» υλικά στην καθημερινότητά τους, ή υπήρξαν πολύ περισσότερο προχωρημένοι από εμάς, που σήμερα, δηλώνουμε οικολόγοι, αλλά καθόλου δε σεβόμαστε το περιβάλλον και τη φύση. Αναρωτιέται κανείς, παραδείγματος χάριν, τι θα βρεθεί, αν μετά από δεκάδες, έστω δύο ή τρεις χιλιάδες χρόνια, γίνουν ανασκαφές στην περιοχή Βοτσαλάκια της Καστέλας, όπου υπάρχει η περίφημη σπηλιά του ληστή Παρασκευά. Στην περιοχή καταλύουν πολλές φορές άτυχοι άστεγοι άνθρωποι. Υποτεθείσθω λοιπόν, ότι, κάποιος από τα πλάσματα αυτά του Θεού, αφήνει την τελευταία πνοή του μέσα στο σπήλαιο και κανείς δεν το αντιλαμβάνεται, δεδομένου ότι το σπήλαιο αυτό φυλάσσεται, διότι είναι αχανές… Μετά από χιλιάδες χρόνια, τίποτα, δεν θα υπάρχει από τα δικά μας χρηστικά αντικείμενα, διότι και το σκυρόδεμα διαλύεται και τα σιδηρικά οξειδώνονται και τα γυαλί θρυμματίζεται. Αν λοιπόν χτυπήσει η αρχαιολογική σκαπάνη του μέλλοντος, το σπήλαιο του Παρασκευά η του Σηραγγείου, όπως λέγεται κατά άλλους και βρεθεί μπρος στα απολιθωμένα οστά κάποιου ηλικιωμένου αστέγου, που κατέλυε εκεί από ανάγκη, σκάλιζε με το μαχαίρι του ορνιθοσκαλίσματα στα τοιχώματα και μάζευε πέτρες από τα Βοτσαλάκια, τι πιο πιθανό, από το να αποφανθούν οι «σοφοί» της εποχής του μέλλοντος, ότι ο άνθρωπος του εικοστού αιώνα, ήταν υποσιτισμένος, καμπούρης, είχε οστεοπόρωση, τερηδόνα, πρωτόγονος, ζούσε σε σπήλαια και σκάλιζε απροσδιορίστου σχήματος και σημασίας εικόνες, στα τοιχώματα των σπηλαίων, όπου επιβίωνε μονάχος του με λίθινα εργαλεία!
Αυτά, σκεπτόταν η πενταπόνηρη Πικραγγουριά, καυτηριάζοντας το μέγεθος του βάθους της βλακείας, όσων νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα, δια των πεπερασμένων ορίων της «επιστήμης των» δια την οποία καυχώνται ολημερίς και κορδώνονται. Κάποιοι, που περιφρονούν την αξία της εμπειρίας και της διαχρονικότητας των μηχανισμών ισορροπίας της φύσης, που όπως ο χρόνος είναι αδυσώπητοι, προς όσους περιφρονούν με τις πεπερασμένες γνώσεις τους και τον πολιτιστικό πλουραλισμό τους, που ισοπεδώνεται στα νεκροταφεία, όπου αδειάζουν τα στολισμένα κεφάλια τους.
Άλλωστε, ο 20ος αιώνας, υπήρξε χρονολογική περίοδος ανακατατάξεων, κατά τη διάρκεια του οποίου, εντάθηκαν προσπάθειες ανατροπής της ηθικής, κοινωνικής και πολιτιστικής τάξεως. Το κοινό εκπαιδεύτηκε μεθοδικά, στην αλλοίωση της ποιότητας, την ανατροπή ορθολογικών προτύπων, την ασχήμια στην τέχνη, το άτεχνο βαπτίστηκε μοντέρνο, το άκομψο νεωτεριστικό, το ανήθικο ευφυές, το χυδαίο προχωρημένο και το επικίνδυνα ανατρεπτικό, επαναστατικό και αναγκαίο.
Πόσες και πόσες φορές, δεν έγινε μάρτυρας η Κυριακούλα, παιδιών, ανιψιών και λοιπών συγγενών, που άδειαζαν κατοικίες ηλικιωμένων, πετώντας με ασέβεια αντικείμενα, εργόχειρα, φωτογραφίες και ενθύμια, στα σκουπίδια, προς τέρψιν των πάσης φύσεως διερχομένων, πεζών, ρομά και παλαιοπωλών.
Ο σεβασμός προς τη φύση, το χώμα, που μας γέννησε και μας τρέφει, έχει εκλείψει εντελώς, χάρη στις εμβόλιμες φιλοσοφίες επιδοτούμενων σοφών, που τρέφονται με εκατομμύρια, προβάλλονται από τα ΜΜΕ και πλουτίζουν διαφθείροντας εγκεφάλους και κοινωνίες ολόκληρες, με την επικίνδυνη μπουρδολογία τους. Ο πλανήτης μας είναι ζωντανός. Μας γεννά και μας δέχεται πάλι πίσω στα σπλάχνα του. Χους εις χουν… ο άνθρωπος… Αλλά αυτό το χώμα, πρέπει κανείς να το σέβεται. Γιατί μέσα σε αυτό, ευρίσκονται όλοι οι πρόγονοί μας. Οι ρίζες μας. Και δίχως το σεβασμό, που πρέπει, στη ρίζα του, το δέντρο πέφτει.
Για τούτο, η θεία Κυριακούλα, εκτός από τις γνωστές, τετριμμένες ευχές, δίνει ακόμα μία:
Καλή Χρονιά, Ευτυχισμένο το 2023, με υγεία, αγάπη και σεβασμό στις αξίες, που μας έθρεψαν και μας κρατούν ζωντανούς, εμάς και τα παιδιά μας.
Ο σεβασμός, γεννά τη σοφία και η σοφία, την ευημερία.
Μαρία Μπουκουβάλα
Ιατρός