Ζήτω το 2023!

Τον Χρόνο (με κεφαλαίο Χ) τον ζούμε, ή μάλλον τον βιώνουμε, όταν δεν τον σκεπτόμαστε, και πολύ περισσότερο βέβαια όταν δεν τον μετράμε.

Αυτό βεβαίως είναι γνωστό και από την επιστήμη: Ο χρόνος ξεκίνησε μετά την μεγάλη έκρηξη το Big Bang. Τότε με την κίνηση, τον σχηματισμό, την πορεία των ουρανίων σωμάτων άρχισε ο χρόνος ως υλική ποιότης πλέον αλλά παραμένοντας ασαφής, άγνωστος και ακόμη αμέτρητος για τον άνθρωπο, μέχρι να αρχίσει ο «Ιστορικός» χρόνος όπου με την καταγραφή των γεγονότων ξεκίνησε η χρονολόγηση.

Πρώτα μεγάλα ορόσημα τα ηλιοστάσια και οι ισημερίες, στην αρχή Φυσιολατρικά μετά παγανιστικά και μαγικά και τέλος θρησκευτικά.

Οι εκάστοτε νοήμονες εξουσίες φρόντισαν να προσθέσουν ενδιάμεσα και πολλές άλλες εορτές, κυρίως θρησκευτικές, γνωρίζοντας πόσο σημαντικό είναι για τους υπηκόους τους (και για τις ίδιες βεβαίως) να ενώνονται οι άνθρωποι και να νοηματοδοτούν την ζωή τους με κοινά σύμβολα, κοινές δοξασίες, κοινές εορτές κλπ.

Με τις κρίσεις και τους εγκλεισμούς αυτά τα τόσο σημαντικά για την ισορροπία της ανθρωπότητας ανατράπησαν. Μιλάμε για την χαμένη διετία των «μέτρων», μιλάμε για τα χαμένα χρόνια της οικονομικής κρίσης και όλα δείχνουν πως οδηγούμαστε σε ένα γενικό χάσιμο χρόνου σε όλα τα επίπεδα και με όλους τους τρόπους. Η απαρίθμησή τους θα ήταν άπειρη γιαυτό είναι προτιμότερο ο καθέναςα από μας να τα σκεφτεί μόνος του, τόσο σε προσωπικό όσο και κοινωνικό επίπεδο.

Υπάρχει διέξοδος; Ναι και είναι αυτό που είπα στην αρχήη. Να συνειδητοποιήσουμε την πραγματική άχρονη διάσταση του χρόνου, που είναι η αιωνιότητα. Άλλωστε σε αυτήν ζούμε και σε αυτήν ανήκουμε, τόσο εμείς, όσο και οι πράξεις μας αλλά και οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας.

«Μελέτη θανάτου» το έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και ας πάψουμε να φοβόμαστε την λέξη. Δεν σημαίνει αυό που νομίζουμε.

Χρόνια Πολλά και Καλά.