Ο αείμνηστος Πειραιώτης Γιάννης Οικονομίδης

Πτωχότερη η πόλη μας μετά την αποδημία του Γιάννη Οικονομίδη, που –αν και είχε αποσυρθεί πλέον από τα κοινά λόγω ηλικίας, αρκετά απογοητευμένος, αφού οι αγώνες του από μικρή ηλικία δεν είχαν καταφέρει να «σώσουν τον κόσμο», όπως έλεγε,- διατηρούσε την ευρύτητα και διαύγεια του πνεύματός του, μελετώντας πάντα τα αγαπημένα του βιβλία (από Αγία Γραφή έως Μάρξ).

Ο Γιάννης Οικονομίδης υπήρξε για μένα, όπως και για πολλούς Πειραιώτες ο γιατρός μου αλλά και πολύτιμος σύμβουλος για κάθε άλλη ιατρική βοήθεια. Γιατί ήξερε τους πάντες. Από την καλή και από την ανάποδη. Μιλούσε πάντα με θάρρος (όχι θράσος) με ευθυκρισία, με γλώσσα τσεκουράτη και ίσως είναι κρίμα που αυτός από τα βιβλία που έγραφε δεν έγραφε και ένα βιβλίο για τον Πειραιά και τους Πειραιώτες.

Του το έλεγα συχνά αν και λίγο πειραχτικά γιατί καταλάβαινα βέβαια –όπως και εκείνος- τι ασκούς του Αιόλου θα άνοιγε…

Οι πολιτικές του ιδέες ήταν επίσης ένα άλλο θέμα για το οποίο μου άρεσε να τον προκαλώ λίγο γιατί ενώ ανήκε σε μια παράταξη λόγω ενασχόλησής του με τα κοινά, αυτό δεν του ήταν εμπόδιο ποτέ να εντρυφήσει με ειλικρίνεια και αγάπη και στην Αγία Γραφή και βεβαίως στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Λυπόταν που δεν είχε μάθει αρκετά Αρχαία Ελληνικά. Αλλά δεν έφταιγε εκείνος (ούτε ο Μαρξ όπως του έλεγα για να τον πειράξω) αλλά το «σύστημα» της Παιδείας που χωλαίνει όλο και περισσότερο, ειδικά σε αυτό το καίριο θέμα. Κάπως έτσι στερηθήκαμε όλοι τη γλώσσα μας.

Ο Γιάννης Οικονομίδης έφυγε ήσυχα χωρίς να υποφέρει, πλήρης ημερών, αφήνοντας πίσω τα τρία αγόρια και τα εγγόνια του που υπεραγαπούσε και ήταν υπερήφανος. Μια προσωπικότητα με ήθος, εντιμότητα, πολυσχιδής, χωρίς αγκυλώσεις, από αυτές που σπανίζουν όλο και περισσότερο. Είμαι σίγουρη πως βρίσκεται ήδη σε έναν καλλίτερο κόσμο και ίσως έχει συναντήσει και την αγαπημένη του γυναίκα που τόσο του έλειπε.

Βαρβάρα Τσιάλτα