Λαουτάρης Εμμανουήλ

Στις γειτονιές του Καραβά

Στις γειτονιές του Καραβά πριν να διαβεί ο χρόνος,

στις πόρτες πλέκανε γριές, ξυπόλητα παιδιά,

τα βλέφαρα χρωμάτιζε τ’ απόβραδα ο πόνος,

όμως στα στήθια έμενε ανέγγιχτη η καρδιά.

 

Τις γειτονιές του Καραβά, θα ’θελα να γυρίσω,

μού ’λεγες, έχει γραφικά σπιτάκια χαμηλά

τα όνειρα που κάναμε, να τα καλωσορίσω,

και να μη νοιάζομαι αν θα βγουν ήρεμα ή τρελά.

 

Στις γειτονιές του Καραβά, θέλω να σεριανίσω,

ίσως η κόρη της γριάς, να πλέκει στα σκαλιά,

κι αν με ρωτήσει τι ζητώ, θε να της απαντήσω,

πως χάθηκα σε θύμησες απ’ όνειρα παλιά.

 

Τις γειτονιές του Καραβά, ίσως να μη γνωρίσω,

κάποτε μου ’πες θα με πας, ξεχάστηκε κι αυτό.

Αν τύχει κι έρθει να σε δω θέλω να σε ρωτήσω,

για το γιατί, που μου ’μεινε στα χείλη μου καυτό.

 

Εμμανουήλ Ι. Λαουτάρης

Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εκδόσεις Εριφύλη 2009