Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

“…Το κάθε μπάρκο των ναυτικών κρατούσε όχι έξι μήνες, όπως τώρα αλλά δύο ή και τρία χρόνια. Στο διάστημα αυτό η μόνη επικοινωνία με την οικογένειά του γινόταν με αλληλογραφία.

Ένας πρώτος μου ξάδελφος μου έλεγε ότι τον πατέρα του δεν τον γνώρισε πραγματικά αφού, όταν ήταν παιδί και έφηβος εκείνος το μεγαλύτερο διάστημα ταξίδευε.

Έτσι, το πηδάλιο της οικογένειας κρατούσε αναγκαστικά η σύζυγος του ναυτικού, όπως περιγράφει ζωντανά η Ιωάννα Καρυστιάνη στο μυθιστόρημα «Μικρά Αγγλία», που έγινε και ταινία από τον σύζυγό της Παντελή Βούλγαρη.

Το «νόστιμον ήμαρ», δηλαδή η ημέρα επιστροφής του ναυτικού, ήταν μια μεγάλη γιορτή για την οικογένειά του. Ερχόταν φορτωμένος δώρα, μεγάλα και μικρά όπως αμερικάνικα τσιγάρα και τσίκλες στους φίλους.

Τα σπίτια των ναυτικών εύκολα ξεχώριζαν επειδή ήσαν διακοσμημένα με διάφορα ετερόκλητα αντικείμενα φερμένα από τις χώρες που είχε επισκεφθεί και που στα μάτια των αταξίδευτων επισκεπτών φάνταζαν εξωτικά. Κάποια είχαν είδη πολύ σπάνια τότε ακόμη στην Ελλάδα όπως μαγνητόφωνα με μπομπίνα ή κινηματογραφική μηχανή προβολής.

Μία φίλη μού εκμυστηρεύτηκε ότι, όταν ήταν μικρή, έβλεπε την γειτονοπούλα της να παίζει με την μεγάλη κούκλα που της είχε φέρει ο καπετάνιος πατέρας της και σκεπτόταν, όταν μεγαλώσει, να παντρευτεί… καπετάνιο για να της φέρνει και εκεινής μια τέτοια κούκλα!…”

Άρης Γαβριηλίδης

Απόσπασμα από το βιβλίο “Νοσταλγώντας τη δεκαετία του ’50-Η ζωή σε μια συνοικία του Πειραιά”