Τι άλλο να πω…

Χριστούγεννα παραμονή κι η σκέψη μοναξιά θολή,

να με παιδεύει.

Εσύ γλυκειά σαν προσμονή κι εγώ ένα τραίνο στα τυφλά

που ταξιδεύει.

 

Ο έρωτας ακροβατεί ο χρόνος έγινε κραυγή,

τα νειάτα φύγαν.

Τα μάτια ψάχνουν βιαστικά στις σιωπές, μήπως και ιδούν,

όσα δεν είδαν.

 

Τι να προσμένεις τελικά μη μου το πεις όχι, άλλο πια

δεν θα τ’ αντέξω.

Χαμογελάς καρτερικά, τριγύρω σύννεφα μαβιά,

τι να πιστέψω.

 

 

Σε μια ρουλέτα Ρωσική, ποντάρουμε εγώ κι εσύ

μικρή η ελπίδα.

Σε αγαπώ, τι άλλο να πω, μόνο ευλογάω τη στιγμή

πού ’ρθες και σ’ είδα.

 

Η σκέψη σου παρηγοριά η οπτασία σου σεπτή,

Θεία γαλήνη.

Κι εγώ ένας κλόουν που ποθεί, το χαμογέλιο σου ζεστό

πάντα να μείνει.

 

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Ι. ΛΑΟΥΤΑΡΗΣ
Από την ποιητική συλλογή

«Ζωγραφίζοντας με λέξεις»

Εριφύλη 2009